همشهری آنلاین - ابوذر چهل امیرانی: با وجود این کاستی، اقدام چندانی برای ساخت بیمارستان‌های جدید در تهران انجام نشده و کمبود بیمارستان به مشکل بسیاری از مناطق بیست و دوگانه پایتخت تبدیل شده است. از طرف دیگر، ناعدالتی در توزیع این مراکز درمانی هم دیده می‌شود و برخی از مناطق دارای چند بیمارستان هستند و برخی دیگر هم سهمی از این مراکز نبرده‌اند. در این گزارش، ضمن آشنایی با پراکندگی بیمارستان‌ها در مناطق مختلف تهران، با بیمارستان‌های خاص آشنا می‌شوید.
اگرچه قبل از شیوع ویروس کرونا گلایه‌هایی از کمبود مراکز درمانی در مناطق شنیده می‌شد، اما توجه چندانی به پراکندگی نامناسب بیمارستان‌ها در مناطق بیست و دوگانه پایتخت وجود نداشت، اما در این ۲ سال، بسیاری از شهروندان به این وضع واکنش نشان دادند و توجه مسئولان هم به آن جلب شده است.
براساس آمار، منطقه ۶ بیشترین بیمارستان‌ها را در خود جای داده؛ اکنون ۲۸ بیمارستان در این منطقه فعال است. مناطق ۳ و ۱۲ هم به‌ترتیب با ۱۷ و ۱۶ بیمارستان، در رتبه‌های دوم و سوم قرار دارند، اما مناطق ۸، ۹، ۱۷، ۲۱ و ۲۲، هرکدام یک بیمارستان دارند و در این مناطق دسترسی مردم به خدمات متنوع بیمارستانی چندان رضایتبخش نیست.
پراکندگی بیمارستان‌های تخصصی
در بعضی از مناطق تهران، بیمارستان‌هایی ساخته شده که به افراد خاص خدمات می‌دهند. به همین دلیل، از دیگر مناطق پایتخت متمایز شده‌اند. به‌عنوان مثال، بیمارستان‌های ایران تهران (نواب صفوی سابق) در منطقه ۲۱ و ایرانیان در منطقه ۲۲ از بیمارستان‌های روانپزشکی پایتخت محسوب می‌شوند. بیمارستان اعصاب و روان رضایی در منطقه یک، جانبازان در منطقه ۲، صدر در منطقه ۳، آزادی در منطقه ۵، میمنت در منطقه ۱۰، روزبه در منطقه ۱۱ و رازی در منطقه ۲۰ هم به شکل تخصصی، خدمات روانپزشکی ارائه می‌کنند یا اینکه یکی از بخش‌های مهم آنها، به این حوزه درمانی اختصاص یافته است.
به همین دلیل، اگر ساکنان تهران به خدمات چنین بیمارستان‌هایی نیاز پیدا کنند، مجبورند به این مناطق مراجعه کنند. این در حالی است که بخشی از مراجعان این مراکز را بیماران شهرهای دیگر تشکیل می‌دهند و از سوی دیگر، تجهیزات و تخت‌های آنها کافی نیست و گاهی اوقات خانواده‌ها در نوبت طولانی برای بستری بیمارشان قرار می‌گیرند.
سهم زنان از بیمارستان‌های تخصصی
همه بیمارستان‌های پایتخت بخش ویژه بستری بانوان دارند، اما ۹ بیمارستان در شهر تهران وجود دارد که مختص زنان و زایمان است. ۲ بیمارستان در مناطق ۳ و ۱۲ به این قشر از افراد خدمات می‌دهند و مناطق ۵، ۷، ۱۰، ۱۱ و ۱۵، هرکدام یک بیمارستان دارند.
در بین این مراکز، بیمارستان شهید اکبرآبادی در خیابان مولوی، قدیمی‌ترین بیمارستان به حساب می‌آید که همه‌روزه ده‌ها نفر از بانوان جنوب شهر در این مرکز وضع حمل می‌کنند. برخی از بیمارستان‌ها هم که به بانوان خدمات می‌دهند، خصوصی هستند و پرداخت هزینه آنها از عهده همه خارج است.
کمبود بیمارستان‌های سوانح و سوختگی
گفته می‌شود بیش از ۸ میلیون نفر در مناطق مختلف تهران زندگی می‌کنند و حدود ۵ میلیون نفر هم همه‌روزه از شهرهای اطراف وارد پایتخت می‌شوند. با وجود این، برای این تعداد جمعیت بیمارستان‌های تخصصی سوانح و سوختگی چندانی وجود ندارد. بیمارستان‌هایی که به‌صورت تخصصی در این حوزه فعالند، بیمارستان شهدای یافت‌آباد و شهید مطهری نام دارند که به‌ترتیب در مناطق ۱۸ و ۶ قرار دارند.
البته در همین بیمارستان‌ها نیز به همه مصدومان نمی‌توان خدمات داد و مصدومان سوختگی کمتر از ۴۰درصد در بیمارستان شهدای یافت‌آباد و مصدومان بیش از ۴۰درصد سوختگی در بیمارستان شهید مطهری پذیرش می‌شوند. این بیمارستان‌ها در مناسبت‌های خاصی از سال مثل چهارشنبه‌سوری، مملو از مراجعه‌کننده می‌شوند و به گفته مسئولان اورژانس تهران، حداقل باید در ۴ طرف پایتخت چنین بیمارستان‌هایی ساخته شود. البته یک مرکز بیمارستانی نیز در غرب تهران در حال ساخت است و مرکز سوانح و سوختگی رازی در منطقه ۱۱ هم به بخشی از مراجعان خدمات می‌دهد.
دسترسی سخت به بیمارستان کودکان
خانواده‌های تهرانی به محض بیمار شدن فرزندان خردسال خود، با دغدغه زیادی مواجه می‌شوند؛ چراکه تعداد بیمارستان‌های تخصصی کودکان در پایتخت کم و دسترسی به آنها نیز برای همگان آسان نیست. ضمن اینکه هزینه بستری و درمان کودکان در برخی از بیمارستان‌ها نیز به دلیل خصوصی بودن بالاست.
اکنون بیمارستان‌های طبی کودکان و کودکان تهران در منطقه ۶، بیمارستان‌های حضرت علی اصغر(ع) و مفید در منطقه ۳، بیمارستان شهید فهمیده در منطقه ۱۱ و بیمارستان کودکان بهرامی در منطقه ۷ به‌صورت تخصصی به کودکان خدمات می‌دهند. از اول دی امسال هم بخش اطفال در بیمارستان خیریه غیاثی راه‌اندازی شده است. این بیمارستان در منطقه ۱۸ قرار دارد.
نبود بیمارستان خصوصی در جنوب تهران
بیمارستان‌های خصوصی با تجهیزات مناسب و به‌روز به کمک بیمارستان‌های دولتی آمده و از جمعیت مراجعان آنها کاسته‌اند، اما چنین بیمارستان‌هایی در مناطق جنوبی شهر وجود ندارد.
مسئولان و سرمایه‌گذاران بیمارستان‌های خصوصی، با وجود اینکه قیمت زمین در مناطق جنوبی شهر کم است، تمایلی به ساخت مرکز درمانی در این مناطق ندارند و عنوان می‌کنند ساکنان توانایی پرداخت هزینه‌هایشان را ندارند. این درحالی است که تعداد بیمارستان‌های دولتی هم در این مناطق کم و اهالی را دچار مشکل کرده است.