همشهری آنلاین- راحله عبدالحسینی: عمه لیلا متولد سال 1300بود و بعد از ازدواج در شهریار ساکن شد. او در خانهاش را روی مردم باز میگذاشت. از وقتی هم شروع کرد به پختن سمنوی نذری همسایهها آمدند و پای کار بودند.
وقتی بهار میشد پاتیل سمنو را بار میگذاشت و نذر فاطمه زهرا(س) میکرد. فضای خانه عمهلیلا در روزهایی که نذری را بار میگذاشت و همسایهها دور پاتیل سمنو جمع میشدند بیشتر به محفلهای دوستانه شباهت داشت تا یک مراسم مذهبی و سنتی. سالها بعد اقوام عمه لیلا تصمیم گرفتند، سمنوهای خوشمزه را به بازار تجریش بیاورند.
سمنوی عمه لیلا که از 30سال قبل به تجریش آمد، به سرعت مشتری خودش را پیدا کرد. آن موقع سمنو را به مقدار اندک و فقط برای سر سفره هفتسین میخریدند، اما خیلی طول نکشید که به وعده غذایی اهالی تجریش بدل شد و برای تهیه صبحانه یا ناهار سمنو میخریدند. عمه لیلا خودش به تنهایی گندم را عمل میآورد و با بهترین نوع جوانه گندم سمنو میپخت. حتی وقتی پا به سن گذاشت و سبزکردن گندم را واگذار کرد همچنان نظارت داشت و روی این موضوع وسواس به خرج میداد.
عمه لیلا که با همین کار و کسب خانگی 6فرزندش را بزرگ کرد، سال 1385 از دنیا رفت و بعد از او دختر و دامادش کار او را ادامه دادند. در سال ۱۳۸۸ شرکت عمه لیلا به ثبت رسید و همچنان به کار پخت سمنوی سنتی مشغول است.