به گزارش خبرگزاری فرانسه نتایج این بررسی که این هفته در مجله Science به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد که افراد چاق ممکن است دارای گیرنده‌های لذت کمتری در مغز‌های‌‌شان باشند.
اریک استایس، پژوهشگر روانشناسی در دانشگاه تگزاس در آستین (UT) سرپرست این پژوهش می‌گوید این وضعیت آنها را وامی‌دارد که برای رسیدن به همان میزان لذتی که سایر افراد می‌برند، مواد پاداش‌دهنده دیگری مانند غذا یا دارو مصرف کنند."
در چنین وضعیتی که ممکن است به گذشته تکاملی نوع بشر ارتباط داشته باشد، مغز انسان به میزان کمتری دوپامین- که به آن "ماده شیمیایی لذت" هم می گویند- ترشح می کند.
هنگام غذاخوردن نیز ترشح این ماده، لذتی را را ایجاد می‌کند که باعث می‌شود فرد به تغذیه کردن که برای حفظ حیات افراد لازم است، ادامه دهد.
اما پژوهشگران معتقدند که "مراکز پاداش" ضعیف در مغز افراد چاق را وا می‌دارد که غذای بیشتری بخورند.
استایس که اختلالات غذاخوردن و چاقی برای تقریبا دو دهه مورد بررسی قرار داده است، می‌گوید: "این پژوهش بیانگر آن است که افراد چاق دارای گیرنده‌های دوپامین کمتری نسبت به افراد عادی هستند."
گرچه پژوهش‌های گذشته نشان داده است که عوامل زیست‌شناختی نقش عمده‌ای در چاقی دارند، این بررسی یکی اولین تحقیقاتی است که به طور مثبت بیانگر آن است افزایش وزن افراد آنها را در معرض خطر بیشتر قرار می‌دهد.
این پژوهشگران از دانشگاه تکزاس، به همراه دانشمندان از موسسه پژوهشی اورگون و دانشمندان علوم مغز از دانشکده پزشکی دانشگاه ییل در کنتیکت این بررسی را انجام داده بودند.
با استفاده از تکنیکی به نام MRI کارکردی (fMRI)، پژوهشگران میزانی را که گیرنده‌های لذت در افراد در پاسخ به خوردن "میلک‌شیک شکلات" در مقابل محلول بیمزه فعال می‌شوند، اندازه‌گیری کردند.
سپس پژوهشگران در میان این افراد وجود گونه‌های ژنی را مورد بررسی قرار دادند که با شمار کمتر گیرنده‌های دوپامین مربوط می‌شوند.
بعد پژوهشگران تغییرات در شاخص توده بدنی مشارکت‌کنندگان را در طول دوره‌ای یکساله مورد بررسی قرار دادند.
به گفته استایس این نتایج کلید درک افزایش وزن‌اند و به افراد در معرض خطر کمک می‌کنند.
او گفت: "گرچه افراد دارای کاهش حساسیت در مدار پاداش در معرض خطر بیشتر افزایش وزن ناسالم‌اند، ممکن است با تغییرات در رفتار یا گزینه‌های داروشناختی از این نقصان پاداش جلوگیری و چاقی را پیشگیری یا درمان کرد."