شهرداری منطقه۱۸ در هفته گذشته با حمایت دستگاه قضایی و برای باز پس‌گیری زمین‌های کشاورزی و زراعی اشغال شده در ناحیه۷، حکم تخریب چندین سوله و بنای غیر قانونی را گرفت و اجرا کرد.

معاون خدمات شهری و محیط زیست شهردار منطقه ۱۸ حفظ و صیانت از زمین های کشاورزی از جمله کارهای مهم شهرداری است، گفت: «دیگر سودجویان و زمین‌خواران خواب راحتی ندارند و می‌دانند که اگر دست از پا خطا کنند در نهایت خودشان متضرر می‌شوند. چون شهرداری برای گرفتن حق شهروندان به هیچ عنوان کوتاه نمی‌آید و با کسی هم مدارا نمی‌کند.»

شیرزادیان، معاون شهردار منطقه۱۸ در ادامه از شناسایی انواع‌ترفندها و شگردهای رایج برای تغییر کاربری زمین‌های زراعی و کشاورزی صحبت کرد و گفت:«معمولاً این افراد برای محصور کردن دور و بر زمین و ایجاد نقطه کور در آن، شبانه با استفاده از تنه و سر شاخه درختان اقدام به درست کردن پرچین‌های سبز می‌کنند و حتی به‌صورت سوری چندین نهال در داخل و اطراف آن می‌کارند تا وانمود کنند که هیچ اتفاقی نیفتاده و به مرور زمان با انتقال مصالح ساختمانی به داخل محوطه ساخت‌وسازهای مخفیانه آغاز می‌شود. اما شهربانان و حریم بانان همه جا را ۲۴ ساعته و در شیفت‌بندی‌های ۸ ساعته زیر نظر دارند تا به موقع و آنی با این تخلفات برخورد کنند.»

ارزش حریم کمتر از بافت شهری نیست

«فکر می‌کنید که اگر کشاورزان زحمتکش در روستاهای تهران منابع درآمدی مناسبی داشته باشند به واگذاری و فروش زمین‌هایشان به افراد غیر بومی و دلال هاتن می‌دهند؟ به نظر من باید دولت بسته های تشویقی و حمایتی برای آن دسته از تهرانی هایی که در روستاها به کشت و زراعت مشغولند در نظر بگیرد.» فرشته حضوری، کارشناس شهری منطقه۱۸ با بیان این مطلب گفت:«اهمیت حریم تهران کمتر از بافت داخل شهر نیست گرچه خواسته ها، نیازها، نقاط ضعف و قوت متفاوتی بین محدوده حریم و داخل بافت شهری وجود دارد.»

او ادامه داد: «باید بیش از گذشته به اقتصاد روستایی و نیاز کشاورزان توجه شود. ساکنان بیشتر روستا از کمبود امکانات درمانی، رفاهی و اجتماعی رنج می‌برند و از طرف دیگر با کار سخت کشاورزی و زراعت نمی‌توانند از عهده مخارج زندگی برآیند. این مسائل باعث می‌شود که مجبور شوند زمین‌هایشان را که تنها دارایی‌شان است با قیمت ارزان به دیگران بفروشند و از دیارشان کوچ کنند یا اینکه به فکر تغییر کاربری زمین‌ها بیفتند و خطر برخورد قانونی شهرداری و خسارت‌های مالی را بپذیرند. اما هیچ‌کدام از این راه‌حل‌ها درست نیست. دولت باید حمایت‌هایش از روستاییان را بیشتر کند. وزارت کشاورزی باید برای این اقشار تسهیلات و امتیازهایی در نظر بگیرد تا با انگیزه بیشتری کار کنند. مثلا بذر و کود با قیمت پایین در اختیارشان بگذارند و یا وام کم بهره و بلند مدت به آنها بدهند در این صورت سایه شوم و دست دلال ها از اراضی کشاورزی کوتاه می شود.»