همشهری آنلاین - محمدرضا طالبی نژاد: در بخش اجرایی هم لازم است جامعه مدنی و کنشگران اجتماعی همکاری داشته باشند و مشارکت ذینفعان و صاحبان کوره‌ها جلب شود. در بحث ساماندهی کوره پزخانه‌ها، یکی از مهمترین مسائلی که مطرح است، تعیین تکلیف ساکنان کوره‌ها است.
در این کوره‌ها از طرفی خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که عمری را به پای روشن ماندن آتش این کوره‌ها گذاشته‌اند و از سوی دیگر عده‌ای افراد غیربومی که عمدتا منشا آسیب هستند، در کوره‌های خاموش ساکن شده‌اند. در مورد ساکنان اولیه کوره‌ها تکلیف مشخص است و هر طرحی اجرا شود، باید منافع آنها تامین شود، ولی در مورد تازه‌واردان غیربومی قضیه متفاوت است. در مورد این افراد برای شهرداری آسان است که پلیس را پای کار بیاورد و با برخورد قهری و ضربتی این افراد را جمع‌آوری کند، ولی این پاک کردن صورت مسئله است. همان طور که در بحث ساماندهی خاک سفید این اتفاق افتاد.
باید به موضوع کوره پزخانه‌ها نگاه موضعی- موضوعی داشته باشیم و با توجه به شرایط موجود برای ساماندهی کوره پزخانه‌ها طرح‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت در نظر گرفته شود. در نگاه کوتاه‌مدت در حوزه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، مددکاری، مشاوره‌ای و روانشناسی به ساکنان کوره‌ها خدمات داده شود و با هدف کاهش آسیب‌های اجتماعی و افزایش کیفیت زندگی، آنها را توانمند کنیم. در نگاه بلندمدت هم باید در فضای کوره پزخانه‌ها که از کارکرد اصلی خود دور افتاده‌اند و مستعد جرم شده‌اند تغییرات کالبدی ایجاد شود.
در موضوع ساماندهی کوره پزخانه‌ها، استفاده از ظرفیت‌های بومی محل و به عبارتی بومی‌گزینی اهمیت زیادی دارد و به شناخت صحیح از شرایط کوره پزخانه‌ها کمک می‌کند. در میان همین افراد آسیب‌دیده کوره‌پزخانه‌ها هم افراد قابل اعتماد و مطلعی وجود دارند که می‌توانند نقش حلقه واسط یا حلقه میانی ساکنان کوره و مسئولان را بر عهده بگیرند و نه‌تنها در توزیع عادلانه خدمات بلکه در جلب مشارکت ساکنان و مالکان کوره‌ها برای ساماندهی کوره پزخانه‌ها کمک کنند.
مناطقی که دارای کوره‌پزخانه هستند باید به عنوان محل استقرار قرارگاه‌های اجتماعی تعیین شوند. در قرارگاه اجتماعی همه دستگاه‌ها و نهادها مشارکت دارند و نقش هر یک مشخص است. با زمانبندی و تقسیم وظایف نهادها در این قرارگاه، ترکیبی از مداخله‌های اجتماعی، کالبدی و فرهنگی شکل می‌گیرد و مشکل به صورت ریشه‌ای حل می‌شود.