همشهری آنلاین - ابوذر چهل امیرانی: با اینکه دوشنبه‌ها، روز اصلی فعالیت‌شان است و سراغ آسیب‌دیدگان اجتماعی و نیازمندان می‌روند، اما فعالیت‌شان به دوشنبه‌ها خلاصه نمی‌شود. تقویم در دست می‌گیرند و دنبال مناسبت‌های ملی و مذهبی می‌گردند تا بهانه‌ای برای خوبی کردن به همنوعان خود پیدا کنند. گاهی به دانش‌آموزان محروم رسیدگی می‌کنند، گاهی بسته‌های کمک معیشتی به خانواده‌های محروم می‌دهند و گاهی لباس نو بر تن کودکان کار می‌کنند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
البته فعالیت‌هایشان همیشه مالی نبوده و به غذای روح نیازمندان هم توجه داشته‌اند، نمونه‌اش برگزاری جشن در اعیاد و ولادت ائمه اطهار(ع) برای چنین خانواده‌هایی است تا برای ساعتی هم شده، از گرفتاری‌های زندگی رها شده و یک دل سیر بخندند و تفریح کنند.
بیش از ۹۰درصدشان جوانند و فعالیت‌شان دلی است. بدون حمایت هیچ سازمانی، هزینه‌ها را خودشان را تأمین می‌کنند و این کار را وظیفه خود می‌دانند. شاید درآمد چندانی هم نداشته باشند، اما سهم نیازمندان را کنار می‌گذارند و در هر مناسبت، به یاری افراد بی‌بضاعت می‌روند. محل آشپزی برای کارتن خواب‌ها و گردهمایی آنها در خانه‌ای قدیمی، اما باصفاست که متعلق به یکی از اعضای همین گروه خیریه است. آشپزی، خرید بسته‌های غذایی، بسته‌بندی اجناس، حمل و... همگی برعهده خودشان است و برای انجام کارها از همدیگر سبقت می‌گیرند.
«آوای مهر باران» نامی است که برای گروه خیریه خود برگزیده‌اند که شکل‌گیری آن به ۹سال پیش برمی‌گردد؛ زمانی که «طاهره خانی» و «مهرداد منعم» با دیدن خانواده‌های بی‌بضاعت در منطقه۱۷ به فکر یاری رساندن به آنها افتادند. کارشان را با رسیدگی به چند زن سرپرست خانوار شروع کردند و خیلی زود، بچه محل‌هایشان به جمع‌شان اضافه شدند. پس از آن رسیدگی به وضعیت کودکان کار و ایتام را شروع کردند و طولی نکشید که به فکر افتادند برای کارتن‌خواب‌ها غذا آماده و بین آنها پخش کنند.
رسیدگی به آسیب‌دیدگان اجتماعی
دوشنبه است و بوی سوپ در کوچه پیچیده است. هریک از اعضای گروه مشغول کاری هستند تا هرچه زودتر دیگ غذا و فلاسک چای را سوار خودرو کرده و بین کارتن‌خواب‌ها ببرند. «طاهره خانی» درباره دلیل انتخاب روزهای دوشنبه برای انجام این کار می‌گوید: «مردم و گروه‌های خیریه زیادی در روزهای پنج شنبه و جمعه اقدام به توزیع غذا و خیرات بین کارتن‌خواب‌ها می‌کنند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم روزهای دوشنبه اقدام به توزیع غذا بین کارتن‌خواب‌ها کنیم.»
وی درباره نحوه تأمین هزینه‌ها می‌گوید: «نه تنها هزینه‌های تهیه غذا برای کارتن‌خواب‌ها، بلکه تمامی هزینه‌ها از جمله تهیه بسته‌های غذایی، لباس، لوازم‌التحریر و... برای زنان سرپرست خانوار، کودکان کار، ایتام، دانش آموزان بی‌بضاعت و خانواده‌های محروم برعهده اعضای گروه است. در این خیریه ۴۰نفر عضوند که از مناطق مختلف مثل۵، ۷، ۱۰، ۱۳، ۱۷، ۱۸ و ۲۲ به اینجا می‌آیند. وقتی تصمیم می‌گیریم کاری انجام دهیم، با آنها مشورت می‌کنیم و هر کسی به میزان دلخواه در تأمین هزینه‌ها مشارکت می‌کند. گاهی اوقات هم یکی از اعضا نذر کرده و متولی و تأمین‌کننده همه هزینه‌ها می‌شود.»
وی اعلام می‌کند نه تنها به کارتن‌خواب‌های منطقه۱۷ بلکه آسیب‌دیدگان مناطق همجوار هم از جمله مناطق۱۸ و ۱۹ رسیدگی می‌کنند.
میراث پدر
«مهرداد منعم» که در شکل‌گیری این گروه خیریه با خانی همراه بوده، خانه پدری‌اش را برای فعالیت‌های خیرخواهانه و پخت غذا وقف کرده است. وی درباره دلایل این کار می‌گوید: «این رسمی بوده که از پدر مرحومم «احمد منعم» برای ما به یادگار مانده است. از کاسب‌های سرشناس منطقه بود که نیازمندان را می‌شناخت و کمک حالشان بود. وقتی هم که به فکر راه‌اندازی این گروه خیریه افتادیم، خانه پدری‌ام را به فعالیت اعضا و پخت غذا اختصاص دادیم و خوشبختانه اعضای خانواده‌ام همیشه در انجام کارهای خداپسندانه با ما همکاری کرده‌اند.»
وی ادامه می‌دهد: «در این گروه خیلی از جوان‌ها همراه با اعضای خانواده خود حضور و فعالیت دارند. از پدر و فرزند گرفته تا زن و شوهر و مادر و فرزند.»
حضور رایگان هنرمندان در برنامه‌ها
«مرتضی رحیم تبریزی» مدیر یک موسسه فرهنگی و هنری است که با عقد قرارداد با نهادها و سازمان‌ها، اقدام به اجرای برنامه‌های آنها می‌کند. به این طریق که از هنرمندان برای شرکت در برنامه‌ها دعوت می‌کند و برگزارکننده مراسم در مناسبت‌های ملی و مذهبی برای ارگان‌هاست. با این وجود، فعالیت او در این گروه خیریه رایگان است و می‌گوید: «وقتی با هنرمندان رشته‌های مختلف مثل بازیگران، مجری‌ها و... تماس می‌گیرم و می‌گویم که قرار است برای خانواده‌های محروم، کودکان کار و... برنامه اجرا کنیم، بدون دریافت دستمزد اعلام آمادگی می‌کنند و بیش از سایر برنامه‌ها وقت و انرژی می‌گذارند.»
«امیرحسین ابوالقاسمی» یکی از آشپزهای گروه است که دوشنبه‌ها برای آماده‌سازی و توزیع غذا بین کارتن‌خواب‌ها وقت زیادی صرف می‌کند. می‌گوید: «دندان‌های بیشتر کارتن‌خواب‌ها و معتادان خراب است و نمی‌توانند غذاهای سفت بخورند. به همین دلیل دوشنبه‌ها سعی می‌کنیم آش، سوپ و عدسی برای آنها بپزیم.»
شرمنده این جوان‌ها هستیم
«احمد حیدری» یکی از آسیب‌دیده‌های است که با این جمع آشنایی دارد و ۲سال است که دوشنبه‌ها برای خوردن غذایی که آماده کرده‌اند، به خیابان خلازیل می‌آید. می‌گوید: «این جوان‌ها ما را شرمنده کرده‌اند و هربار که آنان را می‌بینیم، خجالت‌زده می‌شویم. آرزوی همه ما این است که قدرت ترک اعتیاد و حضور در جمع خانواده‌هایمان را پیدا کنیم تا چنین جوان‌هایی پول خود را برای رسیدگی به ما صرف نکنند.» او متولد استان خراسان و روزگاری دبیر بوده که متأسفانه به دلیل اعتیاد به موادمخدر کارتن‌خواب شده است.