به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سی‌بی‌اس شرکت 3DBio Therpeutics می‌گوید این عمل ترمیمی نخستین مرحله کارآزمایی بالینی در انسان این لاله گوش ساخته در آزمایشگاه با نام AurioNovo است که به نظر می‌رسد نخستین وسیله کاشتنی یا ایمپلنت ساخته‌شده با پرینت سه‌بعدی بافت‌های زنده باشد.
این ایمپلنت به طور خاص برای بیماران دچار «میکروتیا» (microtia)، یک بیماری نادر مادرزادی که در آن گوش خارجی یا اصلا وجود ندارد یا به طور ناقص رشده کرده است، طراحی شده است. تخمین زده می‌شود که این نقص هنگام تولد در آمریکا در هر ۲۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ تولد زنده در یک مورد رخ دهد. علت این بیماری در اغلب موارد نامعلوم است، گرچه برخی از موارد آن ناشی از تغییرات ژنتیکی یا استفاده از مادر از داروی ایزوتریتینوئین یا آکوتان (Accutane) در حین بارداری است.
بیماری که این پیوند را دریافت کرده است، یک زن ۲۰ ساله اهل مکزیک است که لاله گوش راست او به علت این بیماری درست تشکیل نشده بود. به گفته سخنگوی شرکت 3DBio این زن در ماه مارس تحت عمل جراحی قرار گرفت و برای پنج سال زیر نظر قرار خواهد داشت.
دکتر آرتورو بونیلا، جراح اطفال در انستیتو بیماری‌های مادرزادی گوش در شهر سان‌آنتونیوی ایالت تگزاس، بزرگترین مرکز بیماری میکروتیا در آمریکایی شمالی سرپرست این عمل پیوند بود. او گفت که تحت تاثیر نتایجی که این پیشرفت می‌تواند برای بیماران دچار میکروتیا داشته باشد، قرار گرفته است.
پزشکان به طور معمول با برداشت بافت از غضروف دنده یا استفاده از ایمپلنت‌های از جنس «پلی‌اتیلن متخلخل» (PPE) این نوع پیوند را انجام می‌دهد. اما هر دوی این گزینه‌ها مشکلاتی را به همراه دارند. برای مثال، استفاده از غضروف دنده نیاز به برداشت مقدار زیادی بافت از دست کم سه دنده دارد که به طور معمول در دست کم دو عمل جداگانه چند ساعته انجام می‌شود. این عمل‌ها ممکن است به بدشکلی قفسه‌سینه بینجامند و ایمپلنت‌های ساخته‌شده به این ترتیب انعطاف‌پذیری ندارند و باعث ناراحتی بیمار می‌شوند.
ایمپلنت‌های PPE به طور معمول نیاز به برداشتن بخش بزرگی از پوست سر بیمار دارند و از آنجایی این ایمپلنت از مواد زیستی ساخته نشده است، خطر ابتدایی عفونت و خطر بعدی تغییر شکل ایمپلنت، ناراحتی و حتی خطر متلاشی شدن ایمپلنت وجود دارد.
اما ساختن گوش خارجی با پرینت سه‌بعدی سلول‌های غضروفی خود بیمار عملی کمتر تهاجمی است و به گفته دکتر بونیلا گوشی با انعطاف‌پذیری بیشتر ایجاد می‌کند. او همچنین گفت که انجام این عمل پیوند باعث می‌شود به بهبود عزت‌نفس بیماران دچار میکروتیا کمک زیادی می‌کند. این درمان گرچه تاثیری بر شنوایی فرد ندارد، اما مشکل زیبایی او را حل می‌کند.
پزشکان برای ساختن لاله گوش جدید برای این بیمار، از گوش مبتلای او نمونه‌برداری کردند و سلول‌های غضروفی یا کندروسیت که سازنده غضروف هستند را استخراج کردند. این سلول‌ها سپس در آزمایشگاه تکثیر شدند و با ماده‌ای به نام ColVivo مخلوط شدند که یک به اصطلاح «جوهر زیستی» (bio-ink) بر اساس کلاژن است. سپس این مخلوط با استفاده از یک پرینتر زیستی سه‌بعدی به اندازه و شکل گوش سالم مقابل بیمار قالبگیری شدند.
دانیل کوهن، مدیرعامل و بنیانگذار شرکت 3DBio می‌گوید تاثیرات این فناوری می‌تواند فراتر از بیماران مبتلا به میکروتیا باشد.
به گفته او، این موفقیت پیشرفتی مهم در حوزه پزشکی ترمیمی است و کاربرد نسل بعدی فناوری مهندسی بافتی را در دنیای واقعی نشان می‌دهد. او می‌گوید این شرکت در حال حاضر بر استفاده از این شیوه پرینت سه‌بعدی سلول‌های غضروفی در حوزه جراحی پلاستیک و ارتوپدی برای درمان بیماران مبتلا نقایص پیچیده بینی و تحلیل‌رفتگی ستون فقرات است. در مرحله بعد، این شیوه برای بازسازی پستان در بیمارانی که به علت سرطان پستان از عمل «توده‌برداری» یا «لامپکتومی» برای آنها انجام شده است، به کار می‌رود و در نهایت استفاده از آن به اعضای دیگر بدن گسترش می‌یابد.
در حال حاضر ۱۱ بیمار در کارآزمایی بالینی ایمپلنت AurioNovo شرکت دارند و پزشکان در حال وارد کردن بیماران جدیدتر به آن هستند. در صورت موفق بودن این کارآزمایی مرحله دوم و سوم آن با شمار بیشتری از بیماران انجام خواهد شد تا در نهایت این ایمپلنت برای کسب مجوز به «سازمان غذا و داروی آمریکا» (FDA) عرضه شود.