به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از دیلی‌میل، پژوهشگران "دانشگاه سوانزی" انگلستان سعی دارند با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی، به افرادی کمک کنند که بدون قسمت‌هایی از بدن به دنیا می‌آیند یا بخش‌هایی از صورت خود را در اثر حادثه از دست می‌دهند.
پژوهشگران باور دارند که با استفاده از سلول‌های انسانی و مواد گیاهی می‌توانند گوش‌ها، بینی و سایر قسمت‌ها را برای کمک به بازسازی صورت چاپ کنند.
این فناوری به سود افرادی است که در اثر سوختگی، سرطان و سایر انواع تروما، به زخم صورت دچار شده‌اند.
بنیاد موسوم به "Scar Free Foundation"، یک پروژه سه ساله را با بودجه‌ای به مبلغ ۲/۵ میلیون پوند آغاز کرده است تا به پیشرفت آزمایش‌های بالینی روی انسان‌ها کمک کند.
گزارش‌های این بنیاد نشان می‌دهد بیمارانی که با از دست دادن قسمت‌هایی از صورت خود زندگی می‌کنند، به پژوهشگران گفته‌اند که احساس نمی‌کنند پروتزهای پلاستیکی، بخشی از بدن آنها است و ترجیح می‌دهند که از بافت‌های بدن خوشان برای ترمیم استفاده شود.
یک گوش، بیونیک، پرینت‌شده و سه‌بعدی
این پروژه با ایجاد یک چارچوب غضروفی که سلول‌های بنیادی خود بیمار روی آن رشد می‌کند، به غلبه بر این موضوع می‌پردازد. این کار، نیاز به استفاده از بافت سایر قسمت‌های بدن را برطرف می‌کند که معمولا به جراحی دردناک و ایجاد زخم جدید نیاز دارد.
نخستین بخش این پروژه، گرفتن سلول‌های بنیادی از بیماران و نانوسلولز گیاهان را در بر دارد که به ارائه جوهر زیستی کمک می‌کند.
"ایان ویتاکر" (Iain Whitaker)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: تاثیر این پژوهش می‌تواند واقعا هیجان‌انگیز باشد. این فناوری به ما جراحان امکان می‌دهد که سلول‌ها را از بدن انسان بگیریم، آنها را در جوهر زیستی بگذاریم، سپس در یک ساختار سه‌بعدی چاپ کنیم و نهایتا دوباره در بدن انسان قرار دهیم.
وی افزود: این موضوع از دید ما بدین معناست که مجبور نیستیم بافت‌هایی را از بقیه قسمت‌های بدن بگیریم. بدین ترتیب، جای زخم و میزان درد کاهش می‌یابد و گزینه‌های در اختیار برای کمک به ترمیم نقص بیشتر می‌شوند.
پژوهشگران برای چاپ سه‌بعدی، از نرم‌افزاری استفاده کردند تا پیش از به کار گرفتن تجهیزات رباتیک، یک طراحی سه‌بعدی ابداع کنند. بازوهای رباتیک خودکار، یک نازل در انتهای خود دارند که ماده چاپ را لایه به لایه پخش می‌کند.
این پروژه، به تعیین کردن ترکیب ایده‌آل سلول‌ها کمک می‌کند تا غضروف جدید را پرورش دهد و جوهر زیستی را برای چاپ سه‌بعدی تنظیم کند.
پژوهشگران امیدوارند که این جوهرهای زیستی، ایمن و غیرسمی باشند و سیستم ایمنی بدن بتواند آنها را تحمل کند.
نظر شما