در گذشته‌های دور که شهر کهن ری گذرگاه و میزبان مسافران جاده ابریشم بود، چندین دروازه داشت که هریک زیبایی‌های خاصی داشتند و رهگذران پیش از پا گذاشتن به ملک ری، با دیدن دروازه‌ها به شکوه و عظمت این شهر تاریخی پی می‌بردند.

، همشهری آنلاین - سیدمحمدعلی موسوی: اما اکنون ورودی‌های شهرری سیمای چشمنواز و آراسته‌ای ندارند و بیش از آنکه محلی برای خوشامدگویی به مسافران و زائران ری باشند، معابری خودرویی هستند که برای توقف رهگذران و مسافران ری انگیزه‌ای به وجود نمی‌آورند. در حالی که اگر در هریک از ورودی‌های شهر ری المان حجمی دروازه‌های قدیمی آن قرار بگیرند، پیشینه و تاریخچه پرافتخارش را به خوبی یادآوری می‌کنند. این امر فقط یک بار و ١۵ سال پیش اتفاق افتاده که المان دروازه بلیسان را در میدان نماز جانمایی کردند.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

شهرری از تبلیغات گسترده سایر شهرهای توریستی مانند شیراز و اصفهان محروم است. این شهر کهن با اوج گرفتن تهران دچار افول و عقب‌ماندگی شد و بیش از آنکه به‌عنوان شهری تاریخی مطرح شود، با ویژگی‌های یک منطقه محروم در جنوب تهران شناخته شده است.

رایج بودن سنت دفن افراد سرشناس در آرامستان‌های ری که در گذشته مرسوم بوده، باعث حفظ جایگاه و بلندآوازه بودن ری می‌شد، اما متاسفانه در دهه‌های اخیر این سنت به فراموشی سپرده شده و سال‌ها است افراد شهیر در آرامستان‌های این شهر دفن نمی‌شوند و ری هر روز بیشتر به کنج عزلت و فراموشی رانده می‌شود.

شهر ری گنجینه ارزشمندی از آثار و مکان‌های تاریخی و بناهای گردشگری را در خود جای داده که پتانسیل بالقوه و ارزش‌مندی برای تبدیل این شهر جنوبی به نقطه‌ای پرونق و توریستی ایجاد می‌کنند. این آثار و بناهای تاریخی در طول یک مسیر قرار گرفته‌اند و این جانمایی منظم نصب تابلوها و علائم راهنمای گردشگر را آسان می‌کند، اما در هیچ یک از مبادی ورودی و در طول مسیر دسترسی به این بناها، تابلوها و علائم مناسبی نصب نشده و از المان‌های شهری اثری نیست. در این مسیر حتی امکاناتی مانند سایبان، سرویس بهداشتی و استراحتگاه‌های موقت هم وجود ندارد.

آثار به جا مانده از باروی ری


متاسفانه کمبود امکانات توریستی ری به نبودن راهنمای گردشگر خلاصه نمی‌شود و این شهر از داشتن امکانات اولیه توسعه گردشگری مانند محل اسکان توریست محروم است. به‌تازگی مهمانسرای کرامت در ری ایجاد شده و ۲ هتل هم در حال ساخت و آماده‌سازی هستند و اگر این مکان‌ها شرایط و امکانات مطلوبی داشته باشند، این کمبود را تا اندازه‌ای رفع می‌کنند، اما ری در ۲۰‌ - ۳۰ سال اخیر به دلیل محرومیت از چنین امکاناتی توریست‌های زیادی را از دست داده است.

پیشنهاد می‌کنم پویشی مردمی برای احیای ظرفیت‌های گردشگری ری راه‌اندازی و به علاقه‌مندان و افراد نخبه شهرری فرصتی داده شود تا در ساماندهی صنعت توریسم و احیای ظرفیت‌های گردشگری این شهر تاریخی مشارکت کنند. کوتاهی و سهل‌انگاری مسئولان در شناساندن اهمیت ری به عموم مردم ایران و سایر کشورها سبب شده مکان‌های زیارتی و تاریخی آن مورد بی‌مهری قرار بگیرند. نمونه این مسئله را در مقایسه شرایط موزه آستان حضرت عبدالعظیم (ع) و موزه آستان امام رضا (ع) می‌بینیم.

در موزه امام رضا (ع) ارادت‌مندان و زائران امام هشتم (ع) هدایای ویژه و ارزشمندی پیشکش می‌کنند که می‌تواند برای توسعه امکانات زیارتی و گردشگری حرم مورد استفاده قرار گیرد، ولی موزه آستان حضرت عبدالعظیم (ع) که آثار ارزشمندی را حفظ و نگهداری می‌کند، بازدیدکنندگان زیادی ندارد.