آنچه انتظار می‌رود این است که متولیان اصلی این امر که در واقع سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است علاوه بر برنامه‌ریزی مدون و منظم در جهت جذب گردشگران داخلی و خارجی، نسبت به حفاظت، نگهداری، ترمیم و مرمت این آثار نیز اقدامات لازم و ضروری را انجام دهند.
یکی از استان‌هایی که از لحاظ فرهنگی، اقتصادی، منطقه‌ای و سیاسی بسیار حائـز اهمیت است استان خراسان جنوبی است. خراسان جنوبی، استانی است که می‌توان گفت به‌علت عدم‌اطلاع رسانی مناسب در زمینه جاذبه‌های آن همچنان برای اکثر مردم ایران مبهم بوده و تصویر درست و مناسبی از آن در میان مردم ایران شکل نگرفته و همچنان تنها، در شرق کشور باقی مانده است.
آنچه در این استان به‌خوبی به چشم می‌خورد کم توجهی یا بعضاً بی‌توجهی مسئولان استان به‌خصوص مسئولان میراث فرهنگی نسبت به آثار تاریخی است که در اثر این امر شاهد تخریب بخش‌هایی از آثار تاریخی استان هستیم. جای تأسف است در استانی که مردمانی بسیار خونگرم، کوشا و مهمـان نواز و دلسوز دارد، مسئولان نسبت به این مسائل بی‌توجهی نشان می‌دهند.
از جاذبه‌هایی که در این استان می‌توان بدان اشاره کرد قلعه تاریخی بیرجند، محله چهار درخت، عمارت کلاه فرنگی، جشنواره‌های برداشت زرشک و زعفران و... است.یکی از آثار تاریخی این استان قلعه تاریخی بیرجند است. این قلعه متعلق به دوره صفویه بوده و علی رغم اینکه با مصالح ساختمانی بسیار ساده ساخته شده و مرمت آن با کمترین هزینه امکان پذیر است، بر اثر کم توجهی، استفاده بیش از حد ظرفیت وعدم‌بهره برداری مناسب، در معرض تخریب بسیار جدی قرار گرفته است؛تخریب‌هایی که هرچند ابتدای امر با هزینه‌های بسیار اندک قابل اصلاح هستند اما متأسفانه همچون بسیاری از این قبیل مسائل شامل گذشت زمان شده و اندک اندک با بالارفتن هزینه‌های بازسازی و مرمت به فراموشی سپرده شده است.
از موارد دیگر می‌توان به استفاده از بنای تاریخی و بسیار زیبای کلاه فرنگی به‌عنوان ساختمان استانداری اشاره کرد که استفاده اداری، ساخت و اضافه‌کردن ساختمان‌هایی با معماری جدید در محل عمارت نه تنها شکل تاریخی اثر را دستخوش تغییرات بنیادی کرده و جلوه آن را از بین برده بلکه دست بازدیدکنندگان را از آن کوتاه کرده و مردم و دیگر بازدیدکنندگان تنها در زمان‌های محدودی از سال می‌توانند از این اثر دیدن کنند.
جای تعجب است که در این استان و شهر بیرجند با توجه به پتانسیل‌های بالایی که در میان مردمان این خطه به‌خوبی از گذشته تا‌کنون قابل مشاهده است، ظاهراً مسئولان و مدیران سازمان میراث فرهنگی استان توجه کافی به حفظ آثار تاریخی ندارند.