همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: نزدیک‌ترین روستا، سولقان، حدود ۵کیلومتر و دورترین روستا، امامزاده داود(ع)، با مناطق شهری ۲۰کیلومتری فاصله دارد. در ۶روستا از روستاها این بخش همچون امامزاده داود(ع) و کیگا مدرسه‌ای وجود ندارد و برخلاف آن در روستا سولقان چندین مدرسه از جمله مجموعه آموزشی «شهیدعباس‌آقا محمدی» فعالیت دارد. برهمین اساس سرانه‌های آموزشی در همه روستاها یکسان نیست و دانش‌آموزان این روستاها برای ادامه تحصیل مجبورند به روستاهای برخوردار مراجعه و از امکانات مدارس آنها استفاده کنند. همچنین در مدارس روستایی این بخش مقطع متوسطه دوم تدریس نمی‌شود و دانش آموزان این پایه باید برای ادامه تحصیل هرروز از روستا به شهر مراجعه کرده و به مدارس شهرتهران به ویژه منطقه۵ بروند.
گزارش‌های خواندنی بیشتر را اینجا ببینید
توسعه مدارس راهکاری برای جلوگیری از مهاجرت اهالی
«مرتضی صبا» مدیر مجموعه‌آموزشی «شهیدعباس‌آقا محمدی» روستا سولقان بیش از ۳۰سال است در روستا در کسوت معلم و مدیر مدرسه فعالیت می‌کند. این مجموعه آموزشی یکی از مجهز و نوسازترین مدارس روستایی پهنه غرب تهران است که بیشتر دانش‌آموزان از روستاهای مجاور هم در این مدرسه مشغول تحصیلند. او درباره وضعیت مدارس روستایی حریم غربی تهران می‌گوید: «بیش از یک دهه است که اغلب مدارس روستا در حال بازسازی است. مدارس خشتی و قدیمی جای خود را به مدارسی داده که حداقل از نظر سازه ساختمانی مناسب هستند. البته یک مدرسه در روستای سنگان پایین هنوز نوسازی و مجهز نشده که در برنامه‌کاری قرار دارد.»
صبا می‌گوید:«در این مدت شاهد تحول زیادی در مدارس روستایی بوده‌ایم. به گونه‌ای که در همین مجموعه آموزشی شهید عباس آقامحمدی در روستای سولقان از شهر تهران نیز دانش‌آموز داریم. این موضوع باعث شده تا مدیران آموزش و پرورش توجهی خاص به این مدارس داشته باشند و خدا را شکر روند ساخت مدارس نو و جدید هم سرعت گرفته است. نه تنها در روستاهای آموزش و پرورش منطقه ۵ بلکه در همه روستاهای کشور بحث آموزش و پرورش و مدرسه در جلوگیری از مهاجرت روستانشینان به شهر نقش مهمی دارد. هراندازه مدارس روستایی استانداردتر باشند و امکانات رفاهی اجتماعی و فرهنگی بیشتری داشته باشند دیگر لازم نیست خانواده‌ها برای تحصیل فرزندانشان نگران باشند یا برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر به شهر مهاجرت کنند.»
« محسن مطلبی» رئیس آموزش و پرورش منطقه۵ امکانات آموزشی بخش کن را مطلوب و مناسب ارزیابی می‌کند و در این باره می‌گوید: «در۱۳روستای حریم غربی پایتخت ۱۷مدرسه وجود دارد که ۵مدرسه در پایه‌های مختلف و ۳مدرسه نیز فقط یک مقطع ابتدایی در آن آموزش داده می‌شود. همچنین مقاطع متوسطه اول و هنرستان هم در این بخش فعال است. برای مثال در روستاهای سولقان و کشار مدرسه ابتدایی و متوسطه یک داریم و در روستا سولقان هنرستان دخترانه پروین اعتصامی دایر است. در روستاهای کیگا و سنگان هم مدرسه دخترانه و پسرانه در مقطع ابتدایی و متوسطه یک فعال است.»
به گفته این مسئول اکنون ۵۴۰نفر دانش‌آموز در پایه‌های ابتدایی یعنی اول تا ششم و۹۰ نفر هم در مقطع متوسطه در مدارس روستاها مشغول تحصیل هستند.
مطلبی، درباره امکانات مدارس در روستاهای حریم غربی پایتخت می‌گوید: «خوشبختانه اغلب مدارس روستای بخش کن نوسازی شدند، به ویژه مدرسه روستای سنگان که موتورخانه‌شان مشکل داشت، تعمیر و بازسازی شد و مدرسه روستای کِشار، توسط یک خیر در حال نوسازی است.»
بازسازی و نوسازی مدارس روستایی، اولویت آموزش و پرورش منطقه
آن طور که رئیس آموزش و پرورش منطقه۵ می‌گوید اغلب معلمان این مدارس از شهر تهران به خصوص منطقه ۵ و ۲۲ برای آموزش به مدارس روستایی مراجعه می‌کنند و علاقه آنها باعث شده است تا سختی راه کمتر به چشم بیاید. او می‌گوید: «اکنون مشکلی در بحث کمبود فضا آموزشی در روستاهای حریم غربی تهران نداریم، اما با این وجود در سال تحصیلی جدید با توجه به سیاست آموزش و پرورش، سعی کردیم که سرانه‌های ویژه‌ای برای مدارس روستایی در نظر بگیریم و در صورت نیاز حتما این سرانه‌ها افزایش پیدا می‌کند.»
مدارس روستایی غرب تهران در 7روستا قرار دارند:
روستا کیگا، مدرسه« بدری برهانی» مقطع ابتدایی و متوسطه اول
روستا رندان، مدرسه«امام حسن مجتبی» مقطع ابتدایی و متوسطه اول
روستا سنگان، مدرسه«شهید عباس بهرامی» مقطع ابتدایی و متوسطه اول و مدرسه «شهید علی اکبر اویسی»پسران متوسطه اول
روستا سولقان، مدرسه «شهید عباس آقا محمدی» و «شهید حسین شیرین» در مقطع پسران ابتدایی و متوسط اول، مدرسه «شهید احمد مرادی» ابتدایی دختران و «پروین اعتصامی» در مقطع دختران متوسط اول و دوم
روستا کشار پایین، مدرسه «شهید امیرحسین کرمی» در مقطع ابتدایی
روستا کشار بالا، مدرسه «شهید صدوقی»در مقطع ابتدایی و متوسطه اول و مدرسه شهدای کشار در مقطع متوسط اول
روستا وردیج، مدرس شهدای وردیج در مقطع ابتدایی
نخستین مدارس روستایی بخش کن
دبستان سولقان، نخستین دبستانی بود که در سال ۱۳۲۹ به همت «محمدکاظم شفیع» در بخش کن افتتاح شد. او یکی از خانه‌های خود را به مدت ۵سال رایگان و بلاعوض به اداره «فرهنگ» واگذار کرد. شفیع که یکی از ملاکان سولقان بود یک سال بعد، خانه دیگری را در روستای «سنگان» به مدت ۵ سال به اداره فرهنگ واگذار کرد که در همان سال، ۵۰ نفر در این دبستان مشغول تحصیل شدند. همچنین از سال ۱۳۳۰ ساخت مدارس علاوه بر بخش روستایی در سایر محله‌های کن که اکنون تکه پنجم پایتخت را تشکیل می‌دهد هم رونق گرفت. «محمدتقی محبی»، سال ۱۳۳۰را سالی می‌داند که روستاهای اطراف کن هم مدرسه‌دار شدند. او می‌گوید: «معصومه» و «بتول فرمانفرماییان»، یک خانه را در «پونک» برای تحصیل دانش‌آموزان وقف کردند که توانست در سال نخست، ۶۰ دانش‌آموز را به امر تحصیل مشغول کند.
این مدرسه به نام واقفان آن یعنی فرمانفرمایان نامگذاری شد. سال بعد یعنی سال ۱۳۳۱، اهالی، «حصارک» خانه‌ای را به اداره فرهنگ واگذار کردند تا در آنجا مدرسه‌ای ساخته شود. همچنین همزمان با این رویداد برای ساخت مدرسه در روستا «کشار» نیز چندین بار با اهالی روستا هم اندیشی انجام شد، اما به دلیل نبودن زمین مناسب و مخالفت برخی اهالی، این اتفاق تا سال ۱۳۳۷ عقب افتاد. در این سال، شخصی به نام «سیدالعلما»، کمر همت بست تا نخستین مدرسه روستا کشار، ساخته شود. در این مدرسه، روزها دانش‌آموزان مشغول تدریس بودند و حدود ۳۰ نفر از سالمندان نیز شب‌ها به کلاس اکابر می‌رفتند تا کسب علم کنند.»