به گزارش خبرگزاری رویترز نیل جی اسنولینگ و ویل جی هاپکینز در دانشگاه تکنولوژی اوکلند در نیوزلند که این تحقیق را انجام داده‌اند، می‌گویند اثرات ورزش بر قند خون چندان زیاد و بیشتر از اثر رژیم غذایی و داروها نیست، بنابراین همراه کردن این سه شیوه تاثیر قابل‌توجه‌تری بر قند خون به جای می‌گذارد.
اسنولینگ و هاپکینز یادآور می‌شوند که در دیابت نوع 2 ورزش اساس درمان است، چرا که بیحرکتی خطر این نوع دیابت را می‌افزاید.
این پژوهشگران برای تعیین نوع ورزشی که ممکن است که بیشترین تاثیر را در کنترل قند خون داشته باشد، 27 مطالعه را که مجموعا بر روی بیش از 1000 نفر انجام شده بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند تا تاثیر ورزش را بر هموگلوبین A1C- معیار کنترل دراز مدت قند خون در دیابتی‌ها- بررسی کند.
نتایج نشان داد که هر نوع ورزشی که 12 هفته یا بیشتر طول بکشد، باعث می‌شود میزان هموگلوبین A1C به اندازه 0.8 درصد پایین بیاید.ترکیب ورزش‌های قدرتی و هوازی تاثیر بیشتری از انجام هر یک از این ورزش‌ها به تنهایی در کاهش این شاخص داشت، اما ورزش شدیدتر اثر بیشتری از لحاظ کنترل قند خون به جا نمی‌گذاشت، شاید به علت که ادامه‌دادن برنامه‌های ورزشی سنگین برای افراد مشکلتر است.
نکته مهمتر اینکه در افرادی بیماری شدیدتری داشتند، ورزش تاثیر بیشتری به جای از لحاظ کنترل قند خون می‌گذاشت.
این پژوهشگران نتیجه‌گیری می‌کنند که گرچه کاهش واقعی خطر بیماری قلبی- عروقی در بیماران دیابتی با ورزش چندان زیاد نیست، اما همراه کردن ورزش با رژیم غذایی و داروها می‌تواند تا حد زیادی عارضه قلبی در این بیماران کاهش دهد.