به‌گزارش همشهری آنلاین،برخی معتقدند اقدام آیت‌الله بافقی موجب شد تا کشف حجاب 8سال دیرتر اجرا شود.بافقی مکررا با نوشتن نامه‌های تند و صریح به رضاخان، او را از اعمال زشت و منکر برحذر می‌داشت، او کوچک‌ترین تعارفات معمول را در نامه‌ها رعایت نمی‌کرد و آغاز نامه‌هایش چنین بود:از آخوند بافقی به فلان.... تلاش مجدّانه او در امر به معروف و نهی از منکر، در شیوه زندگی مردم بسیار مؤثر بود. ازجمله اینکه وی توانست سلمانی‌های قم را متعهد سازد که ریش مشتریان را نتراشند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
دوشنبه 29اسفند ماه 1306ش، عصمت‌الملوک دولتشاهی، همسر چهارم رضاشاه، همراه گروهی که اشرف و شمسÜ دختران رضاخان از زن دومشÜ نیز بین آنان بودند، برای حضور در مراسم تحویل سال، وارد حرم حضرت معصومه(س) شده و در غرفه بالای ایوان آیینه بدون حجاب نشستند که صدای اعتراض مردم از هر سو بلند شد. وقتی بافقی که در مسجد بالاسر حرم مشغول نماز بود، از این ماجرا آگاه شد، پیغامی برای زنان فرستاد و به وضعیت حضور آنان در حرم، اعتراض کرد و چون مؤثر واقع نشد، شخصاً به آنجا آمد و از ایشان خواست تا حجاب بر سر کنند. همسر رضاشاه ابتدا بی‌اعتنایی کرد اما با بلندشدن صدای اعتراض مردم همراه دیگر زنان به اتاق پشت غرفه رفت. واقعه به تهران گزارش شد. رضاخان همراه با وزیر دربار و یک فوج زرهی، از تهران روانه قم شد، نظامیان را در منظریه قم مستقر کرد و خود به همراه عده‌ای از گارد، وارد شهر شد. او که غیبت موقت آیت‌الله حائری از قم، موجب جرأتش شده بود، با چکمه وارد حرم شد و افراد گارد، عده‌ای را مضروب و بافقی را دستگیر کردند. رضاشاه شخصاً بافقی را زیر لگد انداخت و به ناسزا گرفت و به زندان تهران فرستاد.
شیخ محمدتقی بافقی پس از چند ماه، به‌دنبال پیگیری‌های آیت‌الله حائری، از زندان آزاد ولی به باغ سراج‌الملک شهرری تبعید شد و در آستان حضرت عبدالعظیم به امامت جماعت و حل و فصل امور دینی پرداخت. ایشان به لحاظ تقوا و صداقت و روحیه مساعدت به مردم از محبوبیت بسیار برخوردار بود. سرانجام، در 1314ش توانست به مشهد سفر کند. با عزل رضاخان از سلطنت در 1320 ش، بافقی از تبعید رهایی یافت. پس از بازگشت به قم، در مدت کوتاهی که در آنجا اقامت داشت، از گشودن دکان‌های مشروب‌فروشی در آن شهر جلوگیری کرد.