همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: در این مدت میزان تولید زباله در خانه نصرت به حداقل رسیده است. او برای حفظ و نگهداشت محیط زیست هر کاری که از دستش برمی‌آید، انجام می‌دهد. از رسیدگی به باغچه کوچک جلوی خانه و نظافت کوچه و نگهداری و پرورش گل و گیاه در بالکن و حیاط خانه گرفته تا درست کردن اسباب‌بازی و هدیه با وسایل بازیافتی مانند بطری‌های پلاستیکی نوشابه. سهیلا نصرت اعتقاد دارد هر شهروندی می‌تواند حامی و سفیر محیط‌زیست باشد و محیط‌زیست را از نابودی نجات دهد.
او در این باره می‌گوید: «آموزشیاران برای آشنایی اهالی با راهکارهای حفظ و نگهداشت محیط‌زیست و همچنین تفکیک پسماند به در منازلمان مراجعه می‌کردند. این اقدام آنها ارزشمند بود و به گمانم همین که دیگر در ابتدای کوچه مخزن زباله‌ای که چهره شهر را زشت می‌کند، وجود ندارد و حیوانات آن را پخش نمی‌کنند، برایم خوشایند آمد. همیشه آموزشیاران را برای ادامه این کار تشویق می‌کردم تا این آموزش‌ها را در محله و بین اهالی به نتیجه برسانند و خودم هم از همه مشتاق‌تر برای یادگیری راهکارهای زیست‌محیطی بودم. به همین خاطر سعی می‌کردم نکاتی را که فرا می‌گرفتم، در زندگی روزمره به کار بگیرم و با دقت بیشتری زباله‌ها را تفکیک کنم. چون هر ۲ طرف باید برای به دست آوردن نتیجه دلخواه تلاش کنند. حفظ محیط‌زیست و نگهداری از آن وظیفه همگان است. پس من نمونه نیستم، بلکه دوستدار طبیعتم.»
پسماندهای کاربردی
در خانه نصرت همه پسماندها جداگانه تفکیک می‌شوند. او بطری‌های پلاستیکی، شیشه‌ها، کاغذ و روزنامه و قوطی‌های کنسرو و رب را به‌طور جداگانه جمع‌آوری می‌کند. او با مشارکت یکی از بستگانش با بطری‌های نوشابه برای کودکان بی‌بضاعت عروسک درست می‌کند و به آنها هدیه می‌دهد. نصرت، احترام به طبیعت را احترام به خود می‌داند و می‌افزاید: «هیچ پسماندی، بیهوده نیست و می‌توان از آن به گونه‌ای دیگر استفاده کرد. ما از خاک آفریده شده‌ایم. پس باید به زمین احترام بگذاریم.»
او رفتارش با طبیعت را نوعی الگوسازیبرای بسیاری از اطرافیانش می‌داند: «چون من باور دارم برای آموزش دیگران به حفظ طبیعت، بهترین راه این است که ابتدا خودم کارهای لازم در این زمینه را انجام بدهم. وقتی دیگران می‌بینند که حتی زباله رها شده آنها در طبیعت را من جمع‌آوری می‌کنم، یاد می‌گیرند به پاکیزگی طبیعت و زمین اطرافشان اهمیت بدهند.»
بانوی فعال در عرصه حفظ طبیعت، سال‌ها است در این زمینه حضور چشمگیری دارد. او بر این باور است که زمین و هوای آبی و پاک نباید تنها یک شعار باشد، بلکه همه باید دست در دست یکدیگر دهند تا با اجرایی کردن آن در زندگی‌های جاری به حفظ زمین و محیط‌زیست کمک کنند.
خداحافظی با کیسه‌های پلاستیکی
مشارکت و همراهی شهروندان، سلامت زندگی شهری را در کاهش تولید زباله و اثرات منفی آن به همراه خواهد داشت. نصرت در ادامه استفاده از کیسه پارچه به جای پلاستیک را راهی برای کمک به طبیعت می‌داند و می‌گوید: «از وقتی شنیده‌ام که سال‌های زیادی به طول می‌انجامد تا کیسه‌های پلاستیکی تجزیه شوند، تلاش می‌کنم تا از کیسه‌های پارچه‌ای استفاده کنم. من وقتی برای خرید می‌روم، همراهم کیسه پارچه‌ای می‌برم و نمی‌گذارم فروشنده خریدم را حتی اگر یک شامپو باشد داخل نایلکس بگذارد.»
او با بیان اینکه فروشنده‌ها با این کار از او تشکر و شهروندان دیگر را به انجام این کار تشویق می‌کنند، می‌گوید: «بهتر است ترویج رفتارهای زیست‌محیطی را از مکان‌های عمومی آغاز کنیم. اگر مراکز و نهادها کیسه‌های پارچه‌ای را در کنار هدیه‌های خود بگذارند، اهالی هم به استفاده از این پارچه‌ها تشویق می‌شوند.»
بانوی هم‌محله‌ای از اینکه می‌بیند برخی افراد به تفکیک زباله اهمیت نمی‌دهند، ناراحت است. او ادامه می‌دهد: «برای به نتیجه رسیدن هرکاری، بهتر است آن کار یا آموزش استمرار داشته باشد. برای مثال دوره‌های آموزشی گذرا و موقتی بود یا نحوه جمع‌آوری پسماند مثل گذشته نیست که خوردوها به در منازل مراجعه کنند. به همین خاطر شهروندان و اهالی باید پسماند تفکیک شده‌شان را خودشان به غرفه‌های بازیافت ببرند و تحویل بدهند. شاید همین موضوع دلیل بی‌توجهی یا کم‌اقبالی آنها برای تفکیک پسماند باشد.»
در حقیقت رویکرد اصلی و مهم کاهش میزان تولید پسماند است که باید بین مردم به فرهنگ عمومی رایج تبدیل تا شهر قابل زیست و شرایط برای نسل‌های بعدی بهتر شود. مدیریت شهری باید برنامه‌ریزی دقیق‌تری در این زمینه داشته باشد و به تدریج مخازن کنونی زباله را حذف و مخازن ۳گانه در بیشتر ساختمان‌ها جایگزین آنها شوند.