وی پس از طی تحصیلات مقدماتی وارد دانشکده افسری شد و پس از مدتی خدمت در ارتش، در نیروی هوایی سوریه به درجه ژنرالی رسید.
وی پس از طی مقاماتی چون وزیر دفاع و فرمانده نیروی هوایی، نخست وزیری و دبیرکلی حزب بعث از ماه مارس سال ۱۹۷۱ میلادی پس از انجام کودتایی، رییس جمهور سوریه شد.
حافظ اسد، سیاست آشتی جویانه‌ای را با اعراب دنبال می‌کرد و به دنبال گسترش اتحاد دنیای اسلام و عرب در برابر دشمنان خارجی بود. در جنگ تشرین بین اعراب و صهیونیست‌ها توانست قسمت‌هایی از بلندی‌های جولان را آزاد کند.
وی در طول مدت ریاست جمهوری خود بارها از سیاست خصمانه رژیم صهیونیستی نسبت به فلسطینیان به شدت انتقاد کرد و جهان اسلام را به مبارزه با این پدیده شوم در منطقه فراخواند.
اسد مقاوم‌ترین رهبر عربی در خط مقدم جبهه با رژیم اشغالگر قدس بود. وی هرگز حاضر نشد با رژیم صهیونیستی قبل از تخلیه بلندی‌های جولان، بخشی از خاک اشغال شده کشورش توسط صهیونیست‌ها، قراردادی امضاء کند. حافظ اسد در همین حال سیاستمداری بسیار زیرک بود.
حافظ اسد از سال ۱۹۷۱ میلادی تا ۲۰۰۰ رییس جمهور سوریه بود و در روز ۱۰ ژوئن ۲۰۰۰ هنگام مکالمه تلفنی با امیل لحود رئیس جمهور لبنان بر اثر حمله قلبی در سن ۶۹ سالگی درگذشت.
پس از وی، پسرش بشار اسد در سال 2000 بعد از همه‌پرسی به ریاست‌جمهوری سوریه رسید.