بخش کروات‌نشین امپراتوری اتریش - مجار در اواخر قرن نوزدهم تولد مردی را به خود دید که ایده‌های سلطه‌گریز و استعمارستیزش وی را به‌سرعت در زمره مبارزان حقوق کارگری قرار داد.
یوزیپ بروزویچ تیتو (Josip Broz Tito) پس از فعالیت‌های ناپیوسته در راه دفاع از حقوق کارگران، سرانجام در دهه نخست قرن بیستم به حزب سوسیال دموکرات کرواسی پیوست.
بروزویچ در خلال جنگ جهانی اول و در اردوگاه‌های اسرای جنگی در روسیه با کمونیسم آشنا شد و پس از آزادی در نتیجه وقوع انقلاب اکتبر با بازگشت به یوگسلاوی اعتصابات کارگری را با وجود مخالفت دولت حاکم سازماندهی کرد. سال‌های بعدی زندگی وی پر از مبارزات عدالت‌طلبانه است تا رسیدن به زمان جنگ جهانی که لقب تیتو به سبب مبارزات وی در این سال‌ها و ارمغان نبردهای پارتیزانی اوست.
پس از جنگ، تیتو، رهبر اتحادیه کمونیست‌های یوگسلاوی و یکی از فرماندهان نبردهای پارتیزانی یوگسلاوها در جنگ جهانی دوم، خسته از نبردهایی که قدرت‌های بزرگ به راه انداخته بودند، اندیشه شکل‌دهی به نیروی سومی را در روندهای بین‌المللی در سر می‌پروراند که پس از توافقات باندونگ اندونزی و بلگراد، جنبش عدم تعهد نامیده شد.
