کلاژن مواد غذایی در دستگاه گوارش هضم می‌شود، به اسیدهای امینه تجزیه می‌شود و به هر جایی از بدن که برای ساخته شدن پروتئین لازم باشد، می‌رود. با این حال، بسیاری از غذاهای حاوی کلاژن به طور کلی به عنوان بخشی از یک طرح غذای سالم پیشنهاد می‌شوند.
غذاهای حاوی کلاژن
غذاهایی هستند که غنی از کلاژن هستند، به طور خاص قطعات گوشت که مقدار زیادی بافت همبند همراه داشته باشند، مانند قورمه یا گوشت سرسینه. اما مصرف زیاد گوشت قرمز به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم درازمدت توصیه نمی‌شود و همچنین از لحاظ زیست‌محیطی هم رژیم غذایی پایداری نیست. کلاژن همچنین در استخوان و پوست ماهی‌های آب شیرین و آب شور یافت می‌شود.
آب قلم که غذایی دیگری است به عنوان غذایی سالم غنی از کلاژن پیشنهاد می‌شود. تهیه آب قلم شامل جوشاندن آرام استخوان‌های گاو یا گوسفند با آب و مقدار اندکی سرکه برای کمک به حل شدن استخوان و آزاد شدن کلاژن و مواد معدنی آن است که ممکن است برای ۴ تا ۲۴ ساعت به طول انجامد. اما مقدار اسیدهای آمینه در آب قلم بسته به نوع استخوان‌های مورد استفاده، مدت پختن استخوان‌ها و مقدار فراوری‌شدن این غذا (آیا آب قلم کنسروی یا بسته‌بندی‌شده است یا نه) متفاوت است.
ژلاتین شکلی از کلاژن است که با جوشاندن استخوان‌ها، غضروف و پوست حیوانات برای چند ساعت و بعد اجازه سرد شدن به مایع دادن به دست می‌آید. متلاشی شدن بافت‌های همبند در این روند ژلاتین تولید می‌کند. خوردن کلاژن و ماده مشتق از آن ژلاتین در برخی از رژیم‌های غذایی ماندن رژیم پالئو تشویق می‌شوند.
همچنین این باور وجود دارد که خودردن چندین غذای غنی از پروتئین تولید کلاژن در بدن را تقویت کنند، زیرا حاوی اسیدهای آمینه‌ای – مانند گلیسین، پرولین و هیدروکسی پرولین هستند که در ساختن کلاژن به کار می‌روند. این غذاها شامل، ماهی، طیور، گوشت قرمز، تخم‌مرغ، لبنیات، حبوبات و سویا می‌شوند.
بالاخره اینکه تولید کلاژن به مواد مغذی مانند روی موجود در غذاهایی مانند حبوبات، گوشت‌ها، مغزهای خوراکی، تخمه‌ها و غلات کامل، و ویتامین C در غذاهایی مانند مرکبات، میوه‌های توت‌مانند، سبزیجات با برگ سبز، فلفل دلمه‌ای و گوجه‌فرنگی نیاز دارد.