همشهری آنلاین- زکیه سعیدی: این بیمارستان را که بعدها به مریضخانه دولتی مشهور شد در شمال غربی تهران که بعدها خیابان سردار سپه نام گرفت (خیابان امام خمینی امروزی) ساختند. بیمارستانی که همه امروز آن را با عنوان بیمارستان سینا می‌شناسیم.
در همان سال نخست در این بیمارستان ۲۲۳۸ بیمار معالجه شدند. ریاست شفاخانه دولتی را ابتدا دکتر «علی اکبر خان نفیسی » معروف به «ناظم الاطبا» عهده‌دار شد. اما بعد منصوب شدنش به وزارت علوم دکتر «محمدخان کرمانشاهی» معروف به دکتر«کفری» ریاست بیمارستان را بر عهده گرفت. دکتر کرمانشاهی در ابتدا یک دوره طب را در مدرسه دارالفنون خوانده و سپس در خارج از کشور ادامه تحصیل داد و در قسمت‌های مختلف طب صاحب‌نظر بوده و در مدت ریاست بیمارستان دولتی کارهای جراحی را هم انجام می‌داد.
در سال ١٣٠٤ «میرزا ابوالحسن خان بهرامی» که تازه از فرنگستان آمده بود جایگزین کرمانشاهی رئیس بیمارستان شد. در سال بعد از ١٣١٢ بتدریج پزشکان اروپایی در مریضخانه گماشته شدند و بعد از بهرامی دکتر «لوف» و پس از او دکتر «کولنیک» و سپس دکتر «ایلبرگ» ریاست بیمارستان را برعهده گرفتند.
مریضخانه دولتی به‌مرور زمان با نام بیمارستان سینا توسعه پیدا کرد. پزشکان و کارکنان این بیمارستان بیماران تنگدست و نیازمند را رایگان درمان می‌کردند و جز بیماران ثروتمند، از ضعیفان و مسکینان برای دارو و درمان پول نمی‌گرفتند. بودجه‌ها و هزینه‌های این بیمارستان از راه‌های گوناگون، مانند درآمد معدن فیروزه نیشابور و درآمد تلگراف‌خانه، تامین می‌شد.حتی کنسرتی به سال ۱۳۱۷ قمری در بیمارستان سینا برپا شد که درآمد آن را برای ساخت یک اتاق جراحی، تهیه وسایل پرستاری و ابزار وآلات پزشکی هزینه کردند.