بیماری‌های گوناگونی می‌توانند باعث نارسایی احتقانی قلب شوند و درمان‌های پزشکی متعددی برای کمک به کسانی وجود دارد که دچار این عارضه هستند.
نارسایی احتقانی قلب هنگامی رخ می‌دهد که عضله قلب شما بیش از حد سفت، ضعیف و آسیب‌دیده می‌شود که نمی‌تواند خون کافی برای برآورده کردن نیازهای بدن پمپ کند.
این عارضه ممکن است خودش را به یکی از این دو شکل نشان دهد: نارسایی حاد قلب که به ناگهان رخ می‌دهد و دیگری نارسایی مزمن قلب که در طول زمان ایجاد می‌شود. هر دو نوع خاد و مزمن نارسایی قلب به خصوص اگر بدون درمان رها شود، ممکن است به مشکلات پزشکی بیشتری بینجامد. این مشکلات شامل آسیب کبدی و کلیوی، اختلال ریتم ضربان قلب، ایست قلبی و بیماری دریچه‌ای قلب باشند.
نارسایی احتقانی قلب دارای چهار مرحله است:
- مرحله A که خطر بالای دچار شدن به نارسایی قلب در آن وجود دارد، اما هنوز علامتی وجود ندارد یا آسیب ساختاری به قلب وارد نیامده است.
- مرحله B آسیب ساختاری به قلب وجود دارد، اما فرد بی‌علامت است.
- مرحله C هم آسیب ساختاری و هم علائم وجود ندارد.
- مرحله D که نارسایی قلبی در مرحله انتهایی است که نیاز به مداخلات درمانی پیشرفته مانند پیوند قلب دارد.
علت نارسایی قلبی بستگی به نوع نارسایی قلبی دارد که فرد به آن مبتلا است. معمولا نارسایی قلبی در طرف چپ قلب رخ می‌دهد که خون اکسیژن‌دار را به بقیه بدن پمپ می‌کند. مقیاسی که کارآمدی این پمپ کردن را نشان می‌دهد «کسر تخلیه» (EF) نام دارد.
حمله قلبی، بیماری عروق کرونری قلب، بیماری دریچه‌ای قلب، اختلال ریتم ضربان قلب و عوارض قلبی که به طور ژنتیکی به ارث رسیده‌اند.
برای افرادی که «کسر تخلیه» طبیعی دارند، نارسایی طرف چپ قلب بیش از همه به علت فشار خون بالا، چاقی، دیابت و سایر عوارضی بوجود می‌آید که باعث سفت شدن و انعطاف‌ناپذیری محفظه‌های قلب می‌شوند.
نارسایی طرف راست قلب معمولا به دنبال نارسایی طرف چپ قلب به وجود می‌آید.
از آنجایی که در مراحل A یا B نارسایی قلب علامتی وجود ندارد، ممکن است شناسایی نارسایی قلب مشکل باشد. به همین دلیل توصیه بر این است که افراد به طور منظم آزمایش‌های غربالگری را که پزشکشان توصیه می‌کند، انجام دهند. این غربالگری‌ها شامل اندازه‌گیری فشار خون، اندازه‌گیری قند خون و شاخص توده بدنی (اندازه‌گیری وزن بر اساس قد) می‌شوند.
هنگامی که علائم نارسایی قلب ظاهر می‌شوند، ممکن است بسته به اینکه نارسایی مربوط به طرف راست یا چپ قلب باشد، تفاوت کنند.
علائم نارسایی طرف چپ قلب شامل تنگی نفس، ضعف، سرفه، خستگی شدید، اشکال در به خواب رفتن در وضعیت افقی، کبود شدن سر انگشتان و لب‌ها و اشکال در تمرکز است.
علائم نارسایی طرف راست قلب شامل ادرار مکرر، تهوع، بی‌اشتهایی، افزایش وزن، تورم انتهاها و درد شکمی است.
درمان نارسایی قلب بستگی به مرحله‌ای است که بیمار در آن قرار دارد.
درمان‌های معمول در مرحله A و مرحله B بیماری شامل رژیم غذایی، ورزش و تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار و کنار گذاشتن نوشیدن الکل است. داروهایی برای درمان کلسترول بالا، فشار خون بالا، دیابت و برخی از عوارض قلبی نیز ممکن است تجویز شوند. مداخلات جراحی مانند برداشتن انسداد رگ‌های کورونری یا ترمیم دریچه‌های قلب در مرحله B ممکن است توصیه شوند.
برای افراد در مرحله C و D نارسایی قلب ممکن است داروهایی برای کم کردن سرعت ضربان قلب و نیز محدودیت‌های بیشتری غذایی و سبک زندگی توصیه شود. گاهی دفیبریلاتور یا شوک‌دهنده قلبی که با جراحی داخل بدن کاشته می‌شود، برای کمک به تنظیم ضربان قلب به کار می‌روند.
پیشگیری از نارسایی قلبی با اقدامات برای اصلاح سبک زندگی مانند سیگار نکشیدن، خوردن رژیم غذایی سالم، کنترل وزن بدن و ورزش مداوم و نیز مصرف داروها مطابق دستور پزشک و انجام مرتب آزمایش‌های غربالگری و چک‌آپ‌های پزشکی انجام می‌شود.