همشهری آنلاین - شقایق عرفی‌نژاد: علاوه براین، او در زمینه تبلیغات محیطی و شهری هم فعالیت و از سال ۷۳ به‌عنوان مدرس هنر در مدارس شهر تهران تدریس کرده و داور جشنواره‌های هنری آموزش و پرورش هم بوده است. با او گفت‌وگو کردیم.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
چه چیز نقاشی‌خط برایتان جذاب است؟
خوشنویسی سنتی محدودیت‌هایی دارد، ولی نقاشی‌خط مدرن‌تر است. می‌توانید در آن از تنوع رنگ و فرم و بافت بیشتری بهره‌ببرید. ضمن اینکه مردم هم با آن ارتباط خوبی برقرار می‌کنند. تجربه نشان داده هم در ایران و هم در خارج از ایران استقبال خوبی از این هنر می‌شود.
به نظرتان نقاشی‌خط بیشتر خوشنویسی است یا نقاشی؟
به نظرم خوشنویسی است. از عناصر نقاشی فقط از ابزار رنگ در آن استفاده می‌شود. اگر خط را از نقاشی‌خط بگیرید دیگر چیزی باقی نمی‌ماند. با خط است که به فرم‌های مختلف می‌رسیم.
البته در کار بعضی از هنرمندان نقاشی‌خط عنصر نقاشی برجسته‌تر از خط است.
بله. بعضی‌ها به نقاشی نزدیک می‌شوند، ولی به نظر من کلمه و حرف در این هنر حرف اول را می‌زند. گاهی با تکرار حروف، گاهی با یک بیت شعر، اما به هرحال پایه آن خوشنویسی است.
یعنی کسی که نقاشی‌خط کار می‌کند لازم نیست که از نقاشی چیزی زیادی بداند؟
معلوم است که باید بداند. باید تکنیک‌هایی از نقاشی، پتینه و ترکیب مواد بداند. ولی باز هم می‌گویم بدون اینها هم می‌شود فقط با کلمه و بدون استفاده از عناصر نقاشی، نقاشی‌خط خلق کرد. می‌توانید روی پوست دست یا خاک هم یک نقاشی‌خط کار کنید.
به جز مولانا از شعر چه شعرایی در کارتان استفاده کرده‌اید؟
حافظ، لاهوتی و خواجوی کرمانی.
بوم‌هایتان هم بخش مهمی از کارتان هستند. درباره آنها هم توضیح بدهید.
اسم یکی از نمایشگاه‌هایم «نیمی دف و نیمی بوم، نیمی من و نیمی او» است. بنابراین از همین جا معلوم می‌شود که بوم‌ها چه نقشی در کارم دارند. در ساخت بوم‌ها فرم جدیدی را تجربه کرده‌ام. از آنجا که می‌خواستم فرم دف در بوم‌ها مشخص باشد، بوم‌هایی با شکل دایره ساختم و اسمشان را دف‌ـ بوم گذاشتم. این بوم‌ها اندازه‌های مختلفی دارند و به شکل چهار ضلعی، شش ضلعی، ۱۲ ضلعی، ۱۸ ضلعی و با قطرهایی از ۲۸ سانت تا ۱۲۰ سانت هستند.
شما در تبلیغات محیطی هم فعالیت داشته‌اید، فکر می‌کنید چطور می‌شود آرامش را از طریق کارهای تبلیغاتی شهر منتقل کرد؟
برای هر چیزی فکر خوب و مدیریت خوب لازم است. چه در کار تجاری و چه در کار هنری و معماری. ما در معماری‌مان فکر خوب و مدیریت خوب نداریم. هر کس هر طور که می‌خواهد، می‌سازد و نماسازی می‌کند. ولی در کشورهای دیگر قانون وجود دارد. ساختمان‌ها با هم هماهنگ هستند و همین به مردم آرامش می‌دهد. یکی از مواردی که به آشفته بودن چهره شهر شدت بیشتری می‌دهد تبلیغات بی‌نظم و شلخته است که جز انفجار تصویر و رنگ چیز دیگری نیستند. این تابلوها و بیلبوردهای تبلیغاتی حتی مردم را به خرید و استفاده از یک محصول هم ترغیب نمی‌کنند. فقط آرامش را مختل کرده‌اند. همین تبلیغات اگر به شکل صحیح و با مدیریت خوب ارائه شوند هم مؤثرترند و هم به زیبایی شهر کمک می‌کنند.
از نقاشی‌های خیابانی و مجسمه‌ها گفتید. بیشتر در این‌باره بگویید.
نقاشی‌ها و مجسمه‌ها همه حاصل کار هنرمندان هستند. بعضی‌ها حاصل کار هنرمندان جوان هستند و بعضی را هم استادان آن رشته خلق کرده‌اند. بعضی از کارها واقعاً جلب توجه می‌کنند. چندبار پیش آمده که‌کاری را دیده‌ام و بعد دوباره برگشته‌ام و با دقت بیشتری نگاهش کرده‌ام. موضوعات بعضی‌هایشان واقعاً جدید است. سفارشی نیستند و معلوم است هنرمند آزاد بوده است. اما همان‌طور که گفتم باید بیشتر روی این نوع کارها دقت شود.
خیابان یا محله‌ای در تهران سراغ دارید که در مقایسه با جاهای دیگر زیباتر باشد یا آرامش بخش باشد؟
در جاهایی که بافت فرهنگی و اصالتشان را حفظ کرده‌اند با وجود شلوغی باز هم آرامش وجود دارد. درخیلی از جاهای تهران هم این محله‌ها وجود دارند. به‌خصوص فرهنگسراها و پارک‌ها به دلیل اینکه در آنها از فکر هنری بهره‌گرفته شده است به اطرافشان آرامش می‌دهند.
به نظرتان خیابان ظفر که نمایشگاه پنجره در آن واقع شده چه ویژگی‌هایی دارد؟
ترافیک شدیدی دارد. فکر نمی‌کنم دوست داشته باشم در آنجا زندگی کنم. ولی از نظر بافت شهری و فرهنگی و مردمی که در آن زندگی می‌کنند وضعیت خوبی دارد. نزدیکی‌اش به بزرگراه مدرس و خیابان شریعتی هم از محاسنش محسوب می‌شود.
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۳ به تاریخ ۱۳۹۳/۳/۱۰