به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیواطلس، این پانسمان به شکل یک چسب الکترونیکی چسبیده به پوست، در موسسه فناوری کالیفرنیا توسط تیمی به سرپرستی پروفسور «وی گائو» ساخته شده است.
این بانداژ شامل یک بستر پلیمری انعطاف‌پذیر، قابل کشش و زیست سازگار است که در سطح زیرین آن مجموعه‌ای از الکترودهای حسی، یک جفت الکترود ماژولار شده با ولتاژ و یک لایه هیدروژل بارگذاری‌شده با دارو قرار دارد. در بالای آن نیز یک برد مدار چاپی کوچک و انعطاف‌پذیر نصب شده که حاوی وسایل الکترونیکی مانند باتری، تراشه بلوتوث و حسگر دما است.
پس از استفاده مستقیم روی محل زخم، بانداژ به طور مداوم از حسگرهای خود برای بررسی غلظت مواد شیمیایی مانند اسید اوریک، آمونیوم، گلوکز و لاکتات استفاده می‌کند. به علاوه تغییرات pH و دمای زخم را بررسی می‌کند که همگی نشانه‌های عفونت یا التهاب هستند.
اگر چنین نشانه‌هایی شناسایی شود، بانداژ با ارسال یک هشدار به تلفن هوشمند نزدیک یا دستگاه دیگر واکنش نشان می‌دهد. همچنین از الکترودهای ماژولار شده با ولتاژ خود برای تحریک آزادسازی دارو از هیدروژل و انتقال جریان الکتریکی با ولتاژ پایین به بستر زخم استفاده و رشد مجدد بافت جدید را تحریک می‌کند.
در آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌ها، این فناوری در انتقال دقیق داده‌های وضعیت زخم، کشتن باکتری‌های مضر مانند E. coli و سرعت بخشیدن به بهبود زخم‌های مزمن مشابه زخم‌های پوستی دیابتی موفق بود. اکنون برنامه‌هایی برای آزمایش‌های انسانی در دست انجام است.
پروفسور گائو می‌گوید: «ما این اثبات مفهومی را در مدل‌های حیوانی کوچک نشان داده‌ایم، اما در ادامه راه، می‌خواهیم پایداری دستگاه را افزایش دهیم و همچنین آن را روی زخم‌های مزمن بزرگ‌تر آزمایش کنیم، زیرا پارامترهای زخم و ریزمحیط ممکن است متفاوت باشد.»