همشهری آنلاین- نصیبه سجادی: جوان هستند و دانشجو. همه هم رتبههای ممتاز دانشگاههای برتر کشور، شهید بهشتی، علامه و تهران در برنامههایی که دانشگاه برگزار میکرد به شهرهای دور و نزدیک و طبیعت اطراف تهران میرفتند. هم جسم و روحشان صیقل میخورد، هم چون دغدغه محیطزیستی داشته و دارند هر جا که میرفتند کوه، دشت، کنار ساحل، حاشیه شهر، با وسایلی که همراهشان بود کیسه زباله و دستکش آنجا را پاکسازی میکردند از فیلتر سیگار، شیشههای نوشابه و... دانشجو و تحصیلکرده بودند و سرشان درد میکرد برای فعالیتهای عامالمنفعه.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
«میثم دلآگاه» یکی از همین دانشجویان است که میگوید : «صفحهای راهاندازی کردیم و از کارهایمان عکس گذاشتیم. آنقدر این عکسها پربازدید شد و مردم و دانشگاههیان و ... از کارمان استقبال کردند که گروه ما که ابتدا ١٢-١٣ نفر بود پرجمعیت شد و از همه ایران همراهمان شدند.»
دلآگاه میافزید : «ابتدا فعالیتمان دلی بود. بعدها چون تعدادمان زیاد شد و از همه دانشگاهها عضو داشتیم تصمیم گرفتیم برنامههای نوعدوستانه بیشتری را پیش ببریم و چون این کارها نیاز به کسب مجوز داشت. تشکلمان را ثبت کردیم و شدیم سمن طموزی. »
سعید، کارشناسی ارشدش را مدتی است گرفته و آرزوهای بزرگی دارد هم برای خودش هم جامعه که میگوید: «با استفاده از ظرفیت استادان دانشگاه و دانشجویان زبانهای خارجی آنها را پیش میبرند. مثل تولید محتواهای علمی محیطزیستی برای توجه دادن دنیا به محیطزیست ایران، راهاندازی استارتاپ که مقدمات آن انجام شده تا برگزاری جام فوتسال باز هم با اهداف محیطزیست. کار خیر هم میکنند. جمعآوری کتاب، لباس، اسباببازی و اهدای آنها به کودکان مناطق محروم سیستانوبلوچستان. دلآگاه میگوید همه این کارها را خود دانشجویان داوطلبانه انجام میدهند و از جایی حمایت نمیشویم. »
او در پایان تاکید میکند که پشتوانه ما تحصیلات ماست و با این پشتوانه هوای همه ایران را داریم.