همشهری آنلاین - سمیرا باباجان‌پور: دورهمی خیرین کوچک در غرب تهران که با تلاش و همت اعظم حاج یوسفی به نخستین جامعه خیرین کودک در کشور تبدیل شده است ایده خلاقانه‌ای است که او سال‌هاست با جدیت آن را پیگیری می‌کند و برایش وقت می‌گذارد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
اعظم حاج یوسفی متولد سال ۱۳۴۶ است. یک مادر، نویسنده و مترجم است. کتاب‌های «طلوع مهربانی» و «دستان معجزه‌گر نوجوان» را در حالی نوشت که سال‌ها برای آموزش نیکوکاری به کودکان و نوجوانان تلاش کرده است. او باور دارد که در زندگی پرهیاهو و خشن امروزی مهربانی روزبه‌روز به عقب پس‌زده می‌شود و آموزش نیکوکاری به کودکان مهم‌ترین سرفصلی است که باید در برنامه آموزشی آن‌ها قرار بگیرد. درسی که جایش در نظام آموزشی ما خالی است.
بازی نیکوکاری
به این بهانه او نخستین گروه کودک و نوجوان نیکوکار را دورهم جمع کرده است تا با این دستان کوچک معجزه‌های بزرگ خلق کند. گفتگو با او نگاه متفاوتی از نیکوکاری را ترسیم می‌کند: «سعی داریم با بازی کردن و مسئولیت دادن به بچه‌ها درروند رشد و مسئولیت‌پذیری آن‌ها تأثیرگذار باشیم. همچنین بچه‌ها در قالب بازی کارهای خوب و بد را تشخیص می‌دهند. این هم نوعی امربه‌معروف است اما با زبان و روشی دیگر. در طرح کودکان نیکوکار گروهی از کودکان که از نظر مالی در وضعیت مناسبی هستند با هدف آموزش و ترویج فرهنگ نیکوکاری آموزش داده می‌شوند. این کودکان با حمایت والدین خود به‌عنوان نمایندگان موسسه به جمع‌آوری کمک‌های فامیل و اقوام خود می‌پردازند.»
زنگ جذاب نیکوکاری
آموزش نیکوکاری حاج یوسفی تنها در قالب خیریه انجام نمی‌شود. او چند سالی است که همت کرده وخود سراغ بچه‌ها می‌رود. او می‌گوید: «کلاس‌های رایگان نیکوکاری در مدارس، مهدکودک‌ها و مراکز آموزشی برگزار می‌کنیم. به نظرم اگر کودکانمان از الان نیکوکاری و مهربانی به یکدیگر را بیاموزند در آینده کسی زمین نمی‌خورد. همیشه دستی برای یاری وجود خواهد داشت.»
هرسال بیش از ۱۵ برنامه مختلف در قالب کارگاه‌های بازی، آموزش و هنر برگزار می‌کنند. جشن قلک‌شکن آن‌ها با حضور ۴۰۰ کودک نیکوکار و چهره‌های معروف سینمایی و هنری بسیار جذاب و دیدنی است.
حاج یوسفی می‌گوید: «برای فصل تابستان در دفتر موسسه در غرب تهران برنامه‌های تفریحی و آموزشی داریم و کودکانی که خانه‌شان به دفتر موسسه نزدیک است یا خودشان می‌آیند یا به همراه والدینشان. در فضای مجازی هم با کودکان ارتباط داریم. این را هم بگویم که مشارکت کودکان در نیکوکاری و ارتباطشان با خیریه کاملاً با اجازه والدینشان است.»
ارثیه پربرکت
اعظم حاج یوسفی بنای اصلی راه‌اندازی این موسسه را ارثیه پربرکت پدری معرفی می‌کند و می‌گوید: «بعد از درگذشت والدینم تصمیم گرفتم خانه پدری را به مرکزی برای فعالیت‌های خیرخواهانه تبدیل کنم. خوشحالم که از سال ۱۳۸۴ تا به امروز چراغ این خیریه به کمک کودکان و والدینشان روشن و فروزان نگاه داشته شده است.» او ادامه می‌دهد: «مادرم که فوت کرد، سیم‌کارتش را گرفتم تا اگر کسی زنگ زد بی‌جواب نماند. در مدت کوتاهی افراد زیادی به شماره مادرم زنگ زدند که مستمند و نیازمند بودند. متوجه شدم یکی از کارهایی که مادر مدتی بی‌خبر از فرزندانش انجام می‌داد مشارکت در امور خیریه بوده است. این موضوع روی من تأثیر خیلی زیادی گذاشت و تصمیم گرفتم هر طور شده این راه را ادامه دهم.»
بورسیه تحصیلی دانش آموزان نیازمند
موسسه موعود ایرانیان در کنار آموزش نیکوکاری به‌طور جد در زمینهٔ کمک به تحصیل و آموزش کودکان نیازمند فعالیت می‌کند؛ و زیر سایه خیرین، دانش آموزان زیادی توانسته‌اند تا مقاطع بالای تحصیلی پیش بروند. دانش‌آموزان مستعد و نیازمند بورسیه تحصیلی شده و تا پایان دانشگاه حمایت می‌شوند. بسیاری از مددجویان این موسسه در رشته‌های پزشکی و مهندسی دانشگاه‌های معتبر کشور تحصیل می‌کنند. دانش‌آموزانی که به گفته اعظم حاج یوسفی اگر مورد حمایت موسسه قرار نمی‌گرفتند به چرخه کودکان کار بازگشته و زندگی تلخی را تجربه می‌کردند.
یک خیریه نوآور
دورهمی نیکوکاران کوچک در موسسه موعود ایرانیان یک قرار ماهانه است که بیستم هر ماه برگزار می‌شود. مریم محمدی به همراه فرزندش در این دورهمی شرکت کرده است. او می‌گوید: «ایده خانم حاج یوسفی ستودنی است. اشتیاق فرزندم به نیکوکاری را مدیون ایشان هستم. اخلاق نیکویی که شاید بسیاری ما به‌سادگی از کنارش می‌گذریم.»
خیریه کوچک من
آرتین یوسفی که ۱۶ سال دارد. او چند سالی است که عضو موسسه خیریه شده است. می‌گوید: «۶ سال است که نیکوکار خیریه موعود هستم و به این عضویت افتخار می‌کنم.» او که نماینده موسسه خیریه در مدرسه‌اش است، در باره انگیزه‌اش از انجام فعالیت‌های نیکوکارانه می‌گوید: «در کنار خانم یوسفی آموختم که دستان کوچک با کارهای کوچک می‌تواند اتفاق‌های بزرگ رقم بزند. ماهانه مبالغی از دوستان و همکلاسی‌های خود در مدرسه و خانواده برای موسسه جمع‌آوری می‌کنم.»