با روضه‌هایش خیلی‌ها را اصلاح کرد!

همشهری آنلاین _ مریم قاسمی: بعید است تابه‌حال اسمی از مهدیه تهران به گوشتان نخورده باشد. مهدیه‌ای که مراسم اعیاد و عزاداری‌های مذهبی به‌ویژه مراسم دهه محرم در آنجا با شور متفاوتی برگزار می‌شود. این مهدیه یادگار شیخ احمد کافی است و روزگار درازی هم است که از معروف‌ترین مکان‌های مذهبی پایتخت محسوب می‌شود.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

«طیبه کافی»، کوچک‌ترین خواهر مرحوم حجت‌الاسلام شیخ «احمد کافی»، که در محله علی‌آباد تهران زندگی می‌کند از او حرف می‌زند: «برادرم مهدیه‌های زیادی در شهرستان‌ها ساخت، اما سال١٣٤٧ با کمک‌های مردمی قطعه زمینی به مساحت ٤هزارمترمربع در محله امیریه، روبه‌روی منزلش، خرید و مهدیه تهران را ساخت. قبل از آن، در خانه شخصی‌اش بساط روضه‌خوانی و دعا برپا می‌کرد. بیشتر اوقات هم به مجالس دعوت می‌شد، اما بعد از ساخت مهدیه تاکید داشت که نباید چراغ مهدیه خاموش شود.»

دزدی که توبه کرد و بازاری سرشناس شد

از خانم کافی می‌خواهیم خاطره‌ای از برادرش برای ما بگوید. او پس از کمی تامل می‌گوید: «این خاطره را از برادرم شنیده‌ام: روزی در حال سخنرانی بود که جوانی نزد او آمد و اعتراف به دزدی کرد. جوان به برادرم گفته بود خلافکار است و آخرین دزدی‌اش، سرقت چراغ ماشین خود شیخ احمد بوده است. بعد از شنیدن این سخنان، برادرم دست ایشان را می‌گیرد و به بازار می‌برد. به کاسبان بازار می‌گوید که این جوان از شما دزدی کرده، اما به خاطر من حلالش کنید. کاسبان بازار که از شجاعت جوان خوششان می‌آید، جمع می‌شوند و کاری برای او دست‌وپا می‌کنند. شاید جالب باشد بدانید که آن جوان‌ سال‌ها بعد یکی از کاسبان سرشناس بازار شد، او با روضه‌هایش خیلی‌ها را با خدا و اهل بیت(ع)آشنا کرد.»

قدیمی‌ها هنوز هم نوای یا امام زمان (عج) شیخ احمد کافی را به خاطر دارند، نوایی که در جان آنها طنین انداخته است و رهایشان نمی‌کند. خیلی‌ها اعتقاد دارند چیزی که شیخ احمد کافی را از همردیفان خودش در آن زمان متمایز کرده بود، کمک به نیازمندان بود.

«طیبه کافی»به نقل از برادرش «حسین کافی» می‌گوید: «ایشان زیاد به منبر می‌رفت و درآمد خوبی داشت. بسیاری از هیئت‌ها برای آمدن ایشان مبالغ زیادی در نظر می‌گرفتند، اما قبولی این کار توسط شیخ احمد به چند دلیل بود. اول اینکه اعتقاد داشت نباید منبرها را خالی گذاشت و دوم اینکه می‌توانست درآمدش را برای ساخت مسجد و کمک به نیازمندان صرف کند. گاهی در منبر اعلام می‌کرد که برای فلان مشکل نیاز به کمک مردمی است. مردم هم پول جمع می‌کردند و خیلی زود مشکل افراد حل می‌شد، چون حرف شیخ احمد برای مردم حرمت و احترام داشت.»