همشهری آنلاین- مریم تهوری: یک روز تصمیم می‌گیرد که کاری کند کارستان. در محله‌های ساده و قدیمی ما هم تعداد این خیّران کم نیست. کافی است نگاهی به داستان ساخت بسیاری از مدارس منطقه بیندازید. هر کدامشان ماجرایی دارد. نوسازی مدارس در منطقه‌ای مانند منطقه ما نه با جیب پرپول که با دلسوزی خیّران ساخته می‌شود. نمونه‌اش همین دبستان حضرت زهرا(س) که توسط قدسی بنی فاطمی، معلم و مدیر بازنشسته سال‌های دور نوسازی شده است. ساخت این مدرسه توسط این بانوی خیر داستان جالبی دارد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
رفتم که ۶ ماهه برگردم، ۷ سال پاگیر شدم
طرات گذشته را به یاد می‌آورد. به ندرت از خانه بیرون می‌آید و لابه‌لای صحبت‌هایش از ناخوش احوالی‌های این روزهایش می‌گوید. با او به سال‌های دور می‌رویم یعنی زمانی که تازه کلاس نهم را پشت سر گذاشته بود: «دیپلم که می‌گرفتیم، برای استخدام در آموزش و پرورش اقدام می‌کردیم اما وقتی سال نهم را گذراندم، از استخدام فارغ‌التحصیلان سال نهمی در گرمسار، قم و دماوند خبر دادند. این شد که در آزمون شرکت کردم و راهی گرمسار شدم.» بنی‌فاطمی در گرمسار مشغول به تدریس می‌شود اما دلش قرار نداشت: «مادرم در تهران تنها بود و همه فکر و ذکرم شده بود وضعیت مادر مریضم. اول قرار بود ۶ ماه در گرمسار بمانم اما هر مسئولی که رفت‌وآمد و کارم را دید گفت مگر دیوانه‌ام تو را تهران بفرستم. ۷ سال در گرمسار ماندگار شدم تا اینکه کارم به استعفا رسید. کوتاه آمدند و مرا به تهران برگرداندند.»
سال‌هایی که در منطقه معلمی کردم
بنی فاطمی به محض ورود در تهران راهی مدارس منطقه ۱۳ می‌شود: «آن زمان در مدرسه‌ای در صددستگاه و بعدها هم در دبستان و راهنمایی مهد مینا و عسکریه در خیابان نیروی هوایی به دانش‌آموزان مقطع پنجم و ششم درس می‌دادم. تا اینکه در همین منطقه بازنشسته شدم. سال‌ها تدریس در مدارس این منطقه باعث تعلق خاطرم به این بچه‌ها شد و با همین علاقه بازنشسته شدم.» این بانوی خیر در حالی بازنشسته شد که حاصل ۳۰ سال پای تخته‌سیاه ایستادن و معلمی کردنش آپارتمانی ۱۳۰ متری در خیابان دبستان شد: «تا زمانی که مادرم زنده بود و رفت‌وآمد داشتیم در این خانه زندگی کردیم اما وقتی مادر به رحمت خدا رفت و من هم دیگر به قول معروف از پا افتادم و خانه‌نشین شدم رفت و آمدهایم هم کمتر شد. به همین دلیل آپارتمانم را فروختم و یک واحد ۶۴ متری خریدم.»
خانه‌ام صرف کار خیر شد
متراژ خانه که نصف شد، بنی فاطمی تصمیم گرفت آن را به تازه عروس و دامادی هدیه دهد تا سقفی مطمئن‌تر برای خودشان دست و پا کنند: «چند سالی که در این خانه ساکن شدم اول به پسردایی‌ام وصیت کردم که خانه را بعد از فوتم نفروشند و هر ۵ سال یکبار در اختیار یک تازه عروس و داماد نیازمند بگذارند که از این طریق حداقل روزهای اول زندگی را راحت‌تر سپری کنند و کمی برای ادامه زندگی‌شان پس‌انداز کنند. اما بعد از مدتی حس کردم که این کار برای خانواده شاید اسباب زحمت شود و به دردسر بیفتند.» این بانوی خیر فکر دیگری می‌کند. سراغ حاج اکبر ابراهیمی‌ـ یکی از بزرگ‌ترین خیّران مدرسه‌ساز کشورـ می‌رود: «از دغدغه‌هایم با این خیر نام آشنا گفتم. پیشنهاد خوبی داد. قرار بر این شد که این خیّر خانه‌ام را بخرد و پول فروش خانه صرف تخریب و نوسازی یکی از مدارس قدیمی‌ساز منطقه شود و تا زمانی هم که زنده‌ام در این خانه به رایگان زندگی کنم.»
دلم به نام نامی‌اش آرام گرفت
خانه ۱۲۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری می‌شود اما آقای ابراهیمی این خانه را ۱۵۰ میلیون تومان می‌خرد و طبق وعده‌ای که کرده، بانو بنی‌فاطمی در این خانه ماندگار: «طبق مشورت با آموزش و پرورش منطقه و انجمن خیّران مدرسه‌ساز منطقه، دبستان دخترانه‌ای در خیابان منتظری را تخریب و نوسازی کردند. روز افتتاحیه که به همراه خیّران به این مراسم رفتم و نام نامی حضرت زهرا(س) را برتارک این دبستان دیدم دلم آرام گرفت. حالا دیگر وقتی به مرگ فکر می‌کنم خیالم آسوده است که در همه این سال‌ها هرکاری که از دستم بر می‌آمد برای دانش‌آموزانم انجام دادم و در حالی از این دنیا می‌روم که هیچ چیز را برای خودم نگه نداشتم.»
برای نوسازی مدرسه انگشترهایش فروخت
«هر مدرسه‌ای که به دست خیّران ساخته می‌شود داستانی شنیدنی دارد.» این را روزبهانی، دبیر کانون خیّران مدرسه‌ساز منطقه می‌گوید و ادامه می‌دهد: «خیران این منطقه افراد ثروتمندی نبوده‌اند که بخش کوچکی از مال‌شان را صرف ساخت مدرسه کنند. تک تک این مدرسه‌ها با پول‌هایی که قطره قطره جمع می‌شوند ساخته می‌شود. بانویی که انگشترش را هدیه می‌دهد، معلمی که هر ماه ۵۰ هزارتومان از حقوقش را به حساب مجمع واریز می‌کند و در نهایت خانمی مانند بنی فاطمی که از همه دار و ندارش که یک خانه است سخاوتمندانه می‌گذرد تا دانش‌آموزان امروز در محیطی آرام و امن به تحصیل بپردازند. حضور و تلاش در کنار چنین خیّرانی جای شکرگزاری دارد.»
------------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۳ در تاریخ ۱۳۹۵/۰۷/۱۸