همشهری آنلاین_ سمیرا باباجانپور: عبدالله مستوفی در کتاب «شرح زندگانی من» شرح کاملی از آداب و رسوم ایرانیان در مناسبت‌های گوناگون ارائه می‌کند که یکی از مهمترین این مناسبت‌ها عزاداری دهه اول محرم است.
قصه های قدیمی تهران را اینجا دنبال کنید
او دراین کتاب از رسم نذری پزان مستوفی الممالک می نویسد: «پدرم نمی‌دانم در نتیجه چه پیشامدی نذری کرده بود که در محرم ۵۰ مَن برنج پلو می‌کردند و به مردم می‌دادند. این نذری در پنج شش دیگ بزرگ ریخته میشد، دیگ اول آن ۳ ساعت به ظهر مانده حاضر بود. این دیگ برای اشخاصی که از روزهای قبل ظرف فرستاده بودند تخصیص داشت. دیگ دوم را در ظرف‌های خانه می‌کشیدند و برای همسایه‌ها و اقوام به در خانه‌ها می‌فرستادند. دیگ سوم و چهارم بین فقرایی که دم درمی‌آمدند تقسیم میشد. پنجم و ششم که در حدود ظهر تا یک ساعت بعدازظهر از کار درمی‌آمد، مخصوص اهل خانه و کس و کار آنها بود. مادرم در سر تقسیم حاضر میشد که بی‌عدالتی در قسمت کردن پدید نیاید. ما هم در گرفتن ظرف خالی فقرا و برگرداندن ظرف پر به این کار خیر کمک می‌کردیم.»
او ادامه می‌نویسد: «این نذری عبارت بود از پلو ساده که گوشت و ادویه، خورش آن میشد. برفرض که به بعضی گوشت هم کم می‌رسید، خود پلو غذای چرب و نرمی بود مخصوصا ته‌دیگ‌های خوبی داشت که آنها را هم پارچه پارچه کرده روی تقسیمات می‌گذاشتند. گاهی هم اتفاق می‌افتاد که فقیر دم در ظرفی نداشت و یک پارچه نان سنگک کار ظرف را انجام می‌داد.»