همشهری آنلاین _ رضا نیکنام : هنوز هم که هنوز است با وجود این همه حرف‌وحدیثی که بوده، بعضی اهالی منطقه۱۸ جلو در خانه‌هایشان، سر کوچه و خیابان‌ها را با غل‌وزنجیر و قفل برای روز مبادایشان نگه می‌دارند تا ماشین‌هایشان را آنجا پارک کنند، غافل از اینکه همسایه‌های بی‌پارکینگشان سردرگم مانده‌اند که ماشین‌هایشان را کجا پارک کنند تا از شر دزدها در امان بماند. اما این مسئله تنها مربوط به یک یا دو منطقه نیست؛ مشکلی فراگیر است که باید برای آن چاره‌ای پیدا شود.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
ما با خیلی‌ها حرف زده‌ایم. آنها که غل‌وزنجیر می‌زنند، این کار را حق خود می‌دانند و آنها که به‌دنبال پارکینگ، نیم ساعت خیابان‌ها را گز می‌کنند، این کار را بی‌انصافی و نامردی می‌دانند. حق با کیست؟ خودمان را جای کدام یک از این ٢ دسته بگذاریم تا متوجه شویم چه کسی حق دارد و چه کسی حق ندارد، اما به انصاف هم که رجوع کنیم قطعا حق را به آنهایی نمی‌دهیم که جاهای خالی را اشغال می‌کنند و معلوم نیست خودشان کی از این فضاها استفاده می‌کنند.
خیابان‌ها و کوچه‌ها در سند هیچ‌کس و به نام هیچ‌کس ثبت نشده‌اند، اما آنقدر بی‌رحمانه آنها را به خود اختصاص می‌دهیم که امکان استفاده از آنها را از دیگران سلب می‌کنیم. چند بار دیگر باید عکس بگیریم و گزارش تهیه کنیم و هیچ اتفاق خاصی نیفتد؟ انتهای خیابان‌های سلیمانی، آقایی، برادران بهرامی و زاهدی، اوقافی‌ها و تولیددارو و... جزء شناخته‌شده‌ترین محله‌هایی‌اند که پارکینگ‌ها از چند روز قبل برای روز مبادا رزرو می‌شوند، بی‌آنکه کسی صاحب تام‌الاختیار آنها باشد.
کمی از خودخواهی‌های خود بکاهیم و قانونمدار باشیم.