همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: دوم خرداد ۱۳۸۷ پیکرهای مطهر ۵ شهید گمنام دفاع مقدس در پارک جنگلی کوهسار آرام گرفت. ۶ ماه بعد از تدفین شهدا، هیئتی به نام شهدای گمنام تپه لاله‌ها در این مکان تأسیس شد. هیئتی که به محفل معنوی محله‌های غربی پایتخت تبدیل شده است. مخاطبان این هیئت صفا و سادگی آن را بهانه خوبی برای اقبال عمومی از آن می‌دانند. شب‌های عزاداری سالار شهیدان تپه لاله‌ها دیدنی است؛ سیاه‌پوشان حسینی زیر آسمان شب گرد هم آمده‌اند تا در ماتم عزای مولایشان به سوگ بنشینند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا بخوانید
احسان ابوالقاسم مسئول هیئت تپه لاله‌هاست. او به همراه برخی از جوانان محله شهران چراغ این هیئت را روشن نگه داشته‌اند.
در میان همه چراغ‌هایی که بوستان جنگلی کوهسار را روشن می‌کند چراغ سبزرنگ تپه لاله‌ها، همچون راهنمایی، عاشقان اهل‌بیت (ع) را به خود می‌خواند. پرچم عزای حسین (ع) در این هیئت طی محرم و صفر بالاست. ابوالقاسم می‌گوید: «تا بیست محرم هر شب این هیئت میزبان عزاداران است. از آن به بعد موکب ام‌البنین تا پایان صفر اینجا برپاست. فضای خاص این تپه با حضور معنوی شهدای گمنام باعث شده است تا مخاطبان زیادی میهمان هیئت شوند. از هر قشری هم می‌آیند. همه از سادگی و صفای اینجا سخن می‌گویند و اینکه همین موضوع پای بندشان کرده است.»
روایت یک قرار عاشقانه
در سال‌هایی که بوستان جنگلی کوهسار ساخته شد، تا قبل از تدفین شهدا، این محل از ناهنجاری‌های زیادی رنج می‌برد. با ورود شهدای گمنام و ساماندهی عبور و مرورها و البته حرمتی که شهدای گمنام با خود همراه آوردند، دیگر خبری از آن‌همه مشکلات نیست.
بچه‌های هیئت تپه لاله‌ها از همان ابتدا یک قرار معنوی با یکدیگر گذاشتند؛ اینکه دعای آل یاسین شب‌های جمعه را در کنار همدیگر و مهمانان هیئت نجوا کنند، قراری که بعد از سال‌ها همچنان برقرار است.
مسئول هیئت می‌گوید: «زمانی که این قرار را گذاشتیم مخاطبانمان از محله‌های اطراف بودند اما حالا از همه جای تهران میهمان هیئت می‌شوند. مدتی است چهارشنبه‌ها نیز دورهم جمع می‌شویم و جامعه کبیره را با هم می‌خوانیم.»
ماجرای نذری‌های متفاوت هیئت
چیزی در حدود ۳۰ نفر همیشه پای کار هستند اما برای برگزاری هر برنامه مردم زودتر از همه آستین بالا می‌زنند و گوشه‌ای از کار را پیش می‌برند. یکی فرش پهن می‌کند. دیگری محوطه را آب‌وجارو می‌کند و برخی نیز اجاق آشپزخانه را گرم نگاه می‌دارند. نذری‌های این هیئت با همه سادگی‌اش اما خاطره‌انگیز است. املت، عدسی، کشک‌وبادمجان و این اواخر هم آب‌دوغ‌خیاری که حسابی پرطرفدار شد.
حاج عباس شیرازی‌زاده، آشپز هیئت شهدای گمنام، می‌گوید: «آشپزی کردن برای هیئت تنها یک بهانه بود تا بیشتر زندگی‌ام را وقف شهدا کنم. حالا همه زندگی‌ام شده آشپزی. حالا منی که اصلاً آشپز نبودم شغلم شده آشپزی.» املت‌های حاج عباس برای زائران تپه شهدا وصف‌ناشدنی است. خودش می‌گوید: «چند نوبت برای هیئت املت درست کردم، املت هزارنفره. کار راحتی نیست. هزارتا تخم‌مرغ با کلی مخلفات می‌ریزم که درست کردنش یک صبح تا شب طول می‌کشد.
چند سال پیش ۴۰۰ کیلو بادمجان سرخ کردم برای کشک‌وبادمجان. از ۵ ظهر تا اذان صبح با این بی‌امکاناتی در حال سرخ کردن بادمجان بودیم. بادمجان‌ها را که خریدیم، گفتم کی مرد پوست کندن این‌همه بادمجان است. شاید باور نکنید، هر زن و مردی که برای زیارت می‌آمد، بی‌آنکه بگوییم، می‌نشست و بادمجان پوست می‌کند. یک صبح تا بعدازظهر ۴۰۰ کیلو بادمجان را پوست کندند. بعدش هم تا اذان صبح طول کشید تا همه را سرخ کنم، اما غذایی شد که هنوز هیئتی‌ها یادشان است.»
خاطرات خوش برای کودکان
سال‌هاست که بوستان جنگلی کوهسار دیگر یک مکان تفریحی ساده نیست. سیاحت است و زیارت.
با هر مناسبت مذهبی جماعت زیادی راهی تپه لاله‌ها می‌شوند. یکی از معروف‌ترین هیئت‌های عزاداری شهادت امام علی (ع) و برگزاری مراسم شب‌های قدر همین هیئت تپه لاله‌های بچه‌های شهران است. هزاران نفر از محله‌های غربی تهران زیر سقف آسمان قرآن به سر می‌گیرند و نجوای العفو سر می‌دهند. بااین‌همه نباید برنامه‌های فرهنگی متفاوت هیئت را نادیده گرفت. احسان ابوالقاسم، مسئول هیئت، می‌گوید: «با برگزاری هر مراسمی اول برای بچه‌ها برنامه‌ریزی می‌کنیم. مهمانان ما بیشتر به‌صورت خانوادگی می‌آیند. جمعیت کودک و نوجوان بیشتر از بزرگ‌سالان نباشد کمتر نیست. مهدکودک هیئت اولین جایی است که آماده می‌کنیم. باور داریم که خاطرات خوش‌هیئت‌ها بچه‌ها را در بزرگ‌سالی پابند می‌کند.»
سفره‌های عقد ساده و بی‌ریا
مسئول هیئت از خاطرات خوشی می‌گوید که با پیوند جوانان در این محفل به یادگار مانده است. او می‌گوید: «اینجا همیشه هم بساط عزا و سوگواری نیست. عیدهای بزرگ بهانه خوبی است تا جوانان محله پیوند زندگی مشترکشان را در جوار شهدای گمنام جشن بگیرند. بچه‌های هیئت هم سعی می‌کنند فضا را برای این میهمانی ساده و بی‌ریا آماده کنند.»