سقط خودبخودی عارضه شایعی است و در یک مورد از هر سه مورد بارداری رخ می‌دهد، گرچه با پیشرفت بارداری تدریجا از احتمال آن کاسته می‌شود. در هفته بیستم بارداری، احتمال سقط جنین خودبه‌خودی به کمتر از یک مورد در هر ۱۰۰ مورد بارداری کاهش می‌یابد.
معمولاً در اغلب موارد علت واضح یا منفردی برای سقط خودبه‌خودی در زنان پیدا نمی‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهند که در حدود ۵۰ درصد موارد سقط خودبه‌خودی ناهنجاری‌های کروموزومی در جنین‌ها وجود دارند. این ناهنجاری‌ها ممکن است به طور اتفاقی رخ دهند یا مربوط به عواملی مانند سن بالای مادر، قرار گرفتن در معرض پرتوتابی، برخی از عفونت‌ها یا برخی از داروها باشند.
ازجمله عوامل خطرسازی که احتمال سقط به خودبه‌خودی ر افزایش می‌دهند، می‌توان به این موارد اشاره کرد:
- بارداری در سنین بالاتر: ناهنجاری‌های کروموزومی یک علت شایع سقط خودبه‌خودی و پایان یافتن بارداری هستند. هر چه سن مادر بیشتر می‌شود، خطر سقط خودبه‌خودی هم بالاتر می‌رود.
- عدم تعادل هورمونی: مشکلات مربوط به هورمون تیروئید یا سایر هورمون‌ها می‌توانند خطر سقط خودبه‌خودی را بالا ببرند.
- اختلالات خود ایمنی: بااینکه بسیاری از زنانی که دچار بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس یا نشانگان شوگرن هستند، بارداری‌های موفقی دارند، خطر پایان یافتن بارداری در آنها بیشتر است.
- عفونت‌ها: برخی از عفونت‌ها ازجمله سرخجه، سایتومگالو ویروس و بیماری انگلی توکسوپلاسموز می‌توانند خطر سقط خودبه‌خودی را افزایش دهند.
- عوارض رحمی: فیبروم‌ها یا فیبروئیدهای رحمی (تومورهای خوش‌خیم عضلات رحم)، پولیپ‌ها و بدشکلی‌های رحم (رحم دوشاخ) ممکن است در سقط خودبه‌خودی نقش داشته باشند.
- مشکلات جفت: جفت اندامی است که جنین را به خون مادر متصل می‌کند. مشکلات جفت ممکن است مانع از دریافت اکسیژن و مواد مغذی به‌وسیله جنین شود و به سقط خودبه‌خودی بینجامد.
- سقط‌های خودبه‌خودی پیشین: دچار به سقط خودبه‌خودی اندکی خطر سقط خودبه‌خودی در بارداری بعدی را بالا می‌برد. برای مثال، اگر خطر سقط خودبه‌خودی در یک زن باردار یک در ده باشد، این خطر پس از نخستین سقط خودبه‌خودی به ۱/۵ در ۱۰ افزایش می‌یابد و پس از سه بار سقط خودبه‌خودی به ۴ در ۱۰ می‌رسد.
- داروهای خاص: رشد و نموی جنین ممکن است به علت مصرف داروهایی خاص به‌وسیله مادر آسیب ببیند. اگر دچار بیماری مزمنی هستند که در حال درمان است باید پیش از بارداری با پزشکتان مشورت کنید.
- عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض برخی از عوامل محیطی مانند دود سیگار، الکل و برخی از مواد شیمیایی خطر سقط خودبه‌خودی را بالا می‌برد.