زرتشتیان معتقد بودند که بدن فردی را که فوت شده باید بر بلندای کوه قرار دهند تا خوراک پرندگان شود و پس از آن، استخوان‌های باقی‌مانده را در محلی که به آن «استودان» می‌گفتند دفن می‌کردند.

شهره کیانوش راد- همشهری آنلاین: ساختن استودان برای دفن مردگان یکی از آیین‌های زرتشتیان بوده و برخی از افراد متمول برای خود استودان اختصاصی می‌ساختند تا پس از مرگ استخوان‌هایشان را در مکانی اختصاصی دفن کنند. در شهرری و در روزگار فخرالدوله و در زمانی که صاحب عباد وزیر او بود، گبری توانگر به‌نام «بزرجومید» زندگی می‌کرد. او که مردی متمول بود بر کوه طبرک، استودانی برای خودش ساخت و محل آن بالای گنبد فخرالدوله است.


قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

برزجومید، با تمکن مالی‌ که داشت، این استودان را با تزیناتی از طلا آراسته بود. در کتاب «ری باستان» به نقل از «حسین کریمان» آمده ‌است که بزرجومید برای ساختن این استودان بر آن کوه، بسیار رنج و زر هزینه کرد. کوه نقاره‌خانه(طبرک) در جنوب شرقی محل گنبد فخرالدوله واقع است و گنبد در جایی قرار داشته که این برج در بالای آن بوده و بر آن اشراف داشته است.

مرحوم محمدتقی مصطفوی، باستان‌شناس، در توصیف این گنبد گفته ‌است: «برج کوچکی در همان محل (نقاره‌خانه) بالای دامنه کوه قرار دارد که از سنگ و گچ و آجر ساخته شده و تصور می‌رود مربوط به عهد سلجوقیان باشد. قبری از عهد دیلمان در کوه بوده و بنای برج را اعقاب متوفی بعدا ساخته یا تزیین کرده‌اند. کف برج را هم طوری حفر کرده بودند که چیزی به انهدام این بنای کهن نمانده بود و ضمن ترسیم آثار نقاره خانه، برج نامبرده نیز به نحو اساسی تغییر و گودال درون آن با سنگ و آهک انباشته شد.» 

 اطلاعات فوری

نام: استودان بزرجومید

قدمت: 1500سال

نشانی: کوه طبرک یا نقاره‌خانه در شهرری