همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:در روزگار قدیم، زیارت آستان مقدس امامزاده داوود(ع) آسان نبود و نصیب افرادی می‌شد که رنج و مشقت عبور از مسیرهای صعب‌العبور را به جان می‌خریدند. در واقع تهرانی‌ها برای زیارت امامزاده داوود(ع) به دورترین نقطه پایتخت سفر می‌کردند که این سفر با چاشنی اتراق شبانه در باغ توت مستوفی‌الممالک در ده‌ونک همراه بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سفر تهران‌نشین‌های قدیم به قریه کن به قصد زیارت آستان مقدس امامزاده داوود(ع) چند روز طول می‌کشید و بدون توشه راه امکان‌پذیر نبود. با این حال تهرانی برای زیارت امامزاده به حدی اشتیاق داشتند که هر سال ده‌ها هزار نفر از تهران و روستاهای اطرافش، مسیر رسیدن به روستای کن را گز می‌کردند. در چنین اوضاع و احوالی باغ توت مستوفی‌الممالک در ده‌ونک برای زائران یک غنیمت بزرگ بود.
علیرضا زمانی، تهران‌شناس، درباره نذر خاندان مستوفی‌الممالک در ده‌ونک می‌گوید: «در دوره قاجار و پهلوی اول که اتومبیل هنوز در خیابان‌های تهران دیده نمی‌شد مسیر رسیدن به امامزاده داوود از ده‌ونک می‌گذشت. به خاطر کثرت زائران، خاندان مستوفی تصمیم گرفتند باغ توت بزرگ مستوفی‌الممالک را که به باغ بالا معروف بود نذر زائران گرسنه امامزاده داوود کنند.»
زائران امامزاده داوود بعد از استراحت در باغ مستوفی یا همان باغ بالا عازم فرحزاد می‌شدند و از آنجا به کن و سولقان و امامزاده داوود می‌رسیدند. زمانی می‌گوید: «زائران امامزاده داوود در باغ مستوفی که توت‌های فراوانی داشت مجاز بودند که به اندازه دلخواهشان توت بخورند و استراحت کنند. این قانون در مورد زائرانی که در مسیر بازگشت از امامزاده قرار می‌گرفتند هم اعمال می‌شد. زائران بعد از صرف توت نذری در باغ مستوفی، شب را در «باغ خاله» در فرحزاد که آنجا هم پر از توت بود سپری می‌کردند و صبح زود مسیر رسیدن به امامزاده را در پیش می‌گرفتند.»
باغ مستوفی الممالک که از زمان ناصرالدین‌شاه، استراحتگاه روزانه زائران امامزاده داوود و بخشی از املاک وسیع میرزا یوسف مستوفی‌الممالک بود با گذشت زمان واگذار شد. در دوره پهلوی دوم این باغ برای ساختن مدرسه عالی دختران تخریب می‌شود و بعدها دانشگاه‌الزهرا(س) را همان‌جا می‌سازند.