همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: اگر اکنون ورزشگاه آرارات در محله آرارات تهران هنوز محل اجتماع ارامنه و میزبان برگزاری مسابقات ورزشی و فعالیت‌های فرهنگی متعدد است، برای رسیدن به این نقطه مسیری پر فراز و نشیب از سر گذرانده. برای بررسی تاریخچه و هویت باشگاه آرارات باید به سال‌های پایانی پهلوی اول سفر کنیم.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
زمانی که قانون منع آموزش زبان ارمنی و فعالیت مستقل مدارس ارامنه در تهران اجرا شد. «علیرضا زمانی» تهران‌شناس می‌گوید: «این قانون می‌گفت همه اقلیت‌های قومی باید در مدارسی که زبان فارسی تنها زبان رسمی آن است ثبت نام کنند. بر این اساس مدارس ارامنه و نیز آموزش زبان ارمنی در این دوره ممنوع شد. اینجا بود که ارامنه تهران برای حفظ زبان و هویت خود سراغ تشکیل انجمن‌های کوچک رفتند و باشگاه بزرگ آرارت نیز کمی بعد از دل همین انجمن‌های کوچک شکل گرفت.» در آغاز پهلوی دوم اما مدارس ارامنه دوباره مجوز فعالیت دریافت کردند و در کنار انجمن‌ها به کار خود ادامه دادند. در دهه ۲۰ انجمنی به نام انجمن فرهنگی نوجوانان ارمنی شکل گرفت و دست در دست چند انجمن کوچک دیگر هسته اولیه باشگاه آرارات را شکل داد. زمانی ادامه می‌دهد: «این انجمن فعلیت خود را در ساختمانی کوچک در خیابان سی تیر با ۱۰۰ عضو آغاز کرد. یک سال به انجمن جوانان ارمنی تغییر نام داد و پس از ادغام با چند انجمن دیگر در سال ۱۳۲۳ منجر به شکل‌گیری باشگاه فرهنگی ورزشی آرارات شد.» سال ۱۳۳۲ به دلیل گسترش فعالیت‌های فرهنگی، هنری و ورزشی باشگاه آرارت و در نتیجه کمبود فضا، محل این باشگاه به ساختمانی دیگر در خیابان جمهوری کوچه نوبهار که امکانات بهتری داشت منتقل شد. سال ۱۳۵۳ نیز با توسعه فعالیت‌های ورزشی باشگاه آرارات، این باشگاه صاحب ورزشگاهی در محله آرارات شد که از نیم قرن پیش تا کنون محل برگزاری فعالیت‌های فرهنگی و ورزشی، استعدادیابی و پرورش و تربیت استعدادهای ورزشی ارامنه تهران است. این مجموعه تا کنون میزبان چندین دوره بازی‌های سالانه المپیک ارامنه کشور، ده‌ها دوره مسابقات بازی‌های بین مدارس ارامنه تهران و... بوده است.