روزشمار انقلاب اسلامی | تحصّن روحانیان در مسجد دانشگاه تهران چگونه اتفاق افتاد؟ | روزی که بزرگان با مینی‌بوس راهی دانشگاه شدند

همشهری آنلاین- گروه فرهنگی: یکی از وقایع تاثیرگذار در پیروزی انقلاب اسلامی، تحصّن روحانیان در مسجد دانشگاه تهران در حمایت از ورود امام خمینی به ایران بود که از ساعت ۹ روز هشتم بهمن ماه ۱۳۵۷ آغاز شد. ماجرای این تحصن تاثیرگذار در لحظه‌های سرنوشت‌ساز تاریخ انقلاب اسلامی از آن آغاز شد که برخی از روحانیان که در اوایل بهمن‌ماه ۱۳۵۷ از سراسر کشور برای استقبال از امام خمینی(ره) راهی تهران شده بودند، در هفتم بهمن ۱۳۵۷ در مدرسه رفاه گردهم آمدند، آنان در اعتراض به ممانعت شاپور بختیار از ورود امام خمینی(ره) به ایران، تصمیم به تحصن در مسجد دانشگاه تهران گرفتند. این تحصن از ساعت ۹ صبح هشتم بهمن ۱۳۵۷ آغاز شد. تحصن با حضور چهل روحانی آغاز شد و در ادامه صدها روحانی دیگر به این تحصن پیوستند و علاوه بر روحانیون مبارز تهران، نمایندگان روحانیون مبارز شهرستان‏ها و عده‌ای از مدرسین حوزه علمیه قم هم در این تحصن شرکت کردند. اعلام شد این تحصن در اعتراض به بسته شدن فرودگاه‏ها و ممانعت از ورود امام خمینی به کشور برپا شده است و تا ورود امام خمینی به کشور هم ادامه خواهد داشت. یکی از روحانیان تحصن‌کننده، حجت‌الاسلام سیدحسن طاهری خرم‌آبادی بود که در کتاب خاطرات خود که از سوی انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده، درباره تحصن روحانیون در مسجد دانشگاه تهران می‌گوید: «در میان روحانیون نظریه تحصن در دانشگاه تهران طرفدار بیشتری داشت و بنده به اتفاق آقایان مطهری، خامنه‌ای، ربانی املشی، ربانی شیرازی و گروهی دیگر با مینی‌بوس راهی دانشگاه شدیم و اول صبح آنجا بودیم. وقتی وارد دانشگاه تهران شدیم بیست نفر از دانشجویان که از تحصن ما ‌آگاه شده بودند در آنجا حاضر شدند. و آیت‌الله مطهری، روی پله‌های مسجد دانشگاه ایستادند و اعلام کردند که ما در اعتراض به دولت که از ورود امام خمینی(ره) به کشور جلوگیری کرده‌اند در اینجا متحصن شویم و در همین جا به دنیا اعلام می‌کنیم تا برطرف شدن مانع، به تحصن خود ادامه خواهیم داد. بعد از استقرار ما در مسجد دانشگاه تهران، سیل جمعیت از نقاط مختلف به آنجا سرازیر شد. گروهی از مدرسان حوزه علمیه قم از همان صبح روز اول آمده بودند از جمله آقایان فاضل لنکرانی، قدوسی، راستی کاشانی. در کنار مسجد یکی دو اتاق بزرگ قرار داشت که آقایان در آنجا جمع شده بودند و کمیته‌هایی برای اداره تحصن تشکیل داده بودند. یکی از این کمیته‌ها، کمیته تبلیغات بود، دیگری کمیته رسیدگی به علمای شهرستانی بود. در این قسمت اسامی و مشخصات علمایی که از شهرستانها به متحصان می‌پیوستند، نوشته می‌شد تا برای انتشار، در اختیار خبرنگاران قرار گیرد… آقای خامنه‌ای مسئول کمیته تبلیغات شدند و من هم در جایگاه قائم‌مقام و معاون ایشان همکاری می‌کردم. یکی از دانشکده‌ها را به کمیته تبلیغات اختصاص دادند. […] در کمیته تبلیغات‌، مطالبی که باید در روزنامه‌ها مطرح می‌شد، مورد بررسی و تصویب قرار می‌گرفت. در مجموع فعالیت‏های تبلیغاتی تحصن را که در واقع از کارهای اساسی و اصلی بود، این کمیته انجام می‌داد. کمیته‌ای نیز برای پشتیبانی از متحصنان و مردمی که به ‌آنجا می‌آمدند تشکیل می‌شد و کار آن تعیین سخنران بود که برنامه منظمی داشته باشد و هر کس پشت تریبون نروند، زیرا در آن روزها گروه های مختلف از مسلمان گرفته تا ملحد، در جریان انقلاب وجود داشتند و برخی از این گروه‌ها تلاش می‌کردند که قضایا را به نفع خود تمام کنند. آیت‌الله مطهری یکی از سخنرانان بود و نماز جماعت نیز معمولاً توسط آیت‌الله طالقانی اقامه می‌شد.