همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: گل‌های اقاقیا با وزش نسیم بهاری، عطر خوشش را به همسایه‌ها، هدیه می‌داد. درخت پیچ گلیسین از جمله درختانی است که وجودش با کوشک و عمارت‌های تهران قدیم گره خورده است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
هرچند که این درخت زیبا بومی ایران نیست، اما از گذشته‌های دور وارد ایران شده است. ۲۰ گونۀ آن مثل اقاقیای سرخ یا بنفش و اقاقیای معمولی یا چتری شناسایی شده و استفاده از پیچ گلیسین در خانه های شمال تهران، به‌خصوص روی دیوار بیرونی، بسیار مرسوم بود. گل‌های خوشه‌ای آن در فصل بهار جلوه خاصی به خانه‌ها و گذرها می‌دهد و به بهترین شکل ممکن بهار را به خانه و کوچه می‌آورد. بلندی آن ۲۷ تا ۱۰ متر و بدنه آن خار دارد. همچنین برگ‌ها متناوب و دیرخزان متشکل از برگچه‌های کوچک متقابل شانه‌ای فرد، بیضی‌شکل که سطح زیر آن سبز خاکستری و روی آن سبز تیره است.
شاخه‌های جوان آن شکننده، گل‌های آن که از ۶ تا ۴ سالگی ظاهر می‌شود، معمولا هر ساله در اواخر اردیبهشت‌ماه (در مناطق معتدل) به بار می‌نشیند. گل‌های این درخت بسیار معطّر و میوه آن غلافی به رنگ قهوه‌ای است که حدود ۸ سانتی‌متر طول و یک سانتی‌متر عرض دارد و در آن ۱۲ تا ۱۵ دانه گرد پهن نازک هست و معمولا در آبان‌ماه می‌رسد. گل اقاقیا به سبب شهد فراوانی که دارد جاذب زنبور عسل است. همچنین درخت اقاقیا ریشه‌های عمیق و پراکنده دارد. این درخت از جمله درختان مقاومی است که برای زیباسازی فضای سبز، کنترل فرسایش خاک و احیای زمین کاشته می‌شد.
نام: درخت پیچ گلیسین
محدوده فراوانی: خانه‌های حیاط‌دار و کوشک‌باغ‌ها
ویژگی: غیرمثمر، دیرخزان و مقاوم به کم‌آبی