در این آزمایش که در «نیومکزیکو»ی آمریکا انجام شد، یک بمب اتمی منفجر شد،بمبی که به اندازه انفجار 20 هزار تُن تی‌ان‌تی، قدرت داشت.
پژوهش‌های علمی این آزمایش را گروهی از دانشمندان انجام می‌دادند و «رابرت اُپِنهایمر»، فیزیک‌دان آمریکایی، آنها را سرپرستی می‌کرد. اپنهایمر نام ترینیتی را از یکی از شعرهای «جان دان»، شاعر انگلیسی قرن 16 و بنیان‌گذار شعر عرفانی، الهام گرفته بود. برادر اپنهایمر گفته است که او بعد از موفقیت در انجام این آزمایش، با خونسردی تنها این جمله را به زبان آورده: «کار می‌کند.»
0/016 ثانیه بعد از انفجار ترینیتی. قطر قارچ این انفجار 200 متر بود. درخت‌ها در این عکس به صورت نقطه‌هایی سیاه‌رنگ در پای قارچ دیده می‌‌شوند.
گروه اپنهایمر، پس از انجام آزمایش ترینیتی، بر اساس الگو و نتیجه همین آزمایش، بمبی اتمی ساختند به نام «فَت‌مَن»؛ فت‌من همان بمبی بود که نهم اوت همان سال، یعنی کمتر از یک ماه بعد از آزمایش ترینیتی، بر سر مردم «ناکازاکی» در ژاپن فرو افتاد و یکی از بزرگ ترین فاجعه‌های بشری را در تاریخ ثبت کرد.
بعد از انفجار بمب هیروشیما، اپنهایمر دچار افسردگی شدید شد و در عین حال شروع کرد به فعالیت برای محدود کردن استفاده از انرژی اتمی با هدف‌های نظامی.
انفجار ترینیتی آغاز عصر اتمی به حساب می‌آید و اپنهایمر، پدر بمب اتم.