همشهری آنلاین- بهاره خسروی : بیمارستان مفرح که از موقوفات مرحوم «حاج ابوالقاسم مفرح» است در سالهای اولیه راهاندازی شرط جالبی برای بیماران داشت و آن هدیه لباس نو هنگام ترخیص بود.
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
«رضا انباردار» از اهالی قدیمی محله نازیآباد درباره ماجرای راهاندازی این بیمارستان و شرط ترخیص آن تعریف میکند: «سال ۱۳۱۸ شمسی عملیات ساخت بیمارستان مفرح با هدف درمان و ارائه به خدمات بیماران نیازمند شروع شد. البته زمان ساخت این بیمارستان با جنگ جهانی دوم تقارن پیدا کرد با این حال کار ساخت و تجهیزش متوقف نشد و در نهایت سال ۱۳۲۱ شمسی این بیمارستان در دل باغ ۵ هکتاری مرحوم «حاج ابوالقاسم مفرح» در محدوده خارج از شهر به بهرهبرداری رسید. آن زمان بخش زیادی از زمینهای محله نازیآباد و یاخچیآباد متعلق به این مرحوم بود که تصمیم گرفت وقف کار خیر کند. برای مثال همین پارک هفده شهریور امروزی تا بزرگراه آزادگان و بخشهایی از محله نازیآباد متعلق به این مرحوم بود.»
به گفته انباردار حاج ابوالقاسم چند سال بعد از ساخت و افتتاح بیمارستان سال ۱۳۲۸ شمسی به دیار باقی شتافت و پسرش مرحوم حاج محسن عهدهدار مدیریت بیمارستان شد. او درباره شرط جالب سالهای اولیه بیمارستان میگوید: «مهمترین هدف مرحوم مفرح این بود وقتی فردی دچار رنج و بیماری میشود، دغدغهای جز درمان نداشته باشد و نگران هزینههای مالی و تهیه دارو و حواشی آن نباشد و بیماری که به بیمارستان ورود میکند در زمان خروج کاملاً درمان شده باشد و حتی رخت و لباس نو از بیمارستان در زمان ترخیص دریافت کند.»
در یکی از شروط وقفنامه بیمارستان مفرح مسئولیت حفظ و نگهداری اموال موقوفه و مدیریت بیمارستان برعهده فرزندان ذکور ارشد خانواده گذاشته شده است. به همین بهانه از سال ۱۳۲۱ تا سال ۱۳۲۸ هجری شمسی: حاج ابوالقاسم مفرح (واقف و بنیانگذار)، از سال ۱۳۲۸ تا سال ۱۳۵۶:حاج محسن مفرح (فرزند ارشد مرحوم ابوالقاسم مفرح)، از سال ۱۳۵۶ تا سال ۱۳۶۷، اداره اوقاف (به علت عدم پذیرش تولیت توسط فرزند ارشد، محمدعلی مفرح، بهدلیل مشغله کاری)، از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۹۵:دکتر رضا مفرح (فرزند مرحوم حاج ابوالقاسم مفرح)، از سال ۱۳۹۵ تاکنون: دکتر علی مفرح (نوه مرحوم حاج ابولقاسم مفرح) مدیریت بیمارستان را برعهده داشتند.