همشهری آنلاین- شهره کیانوش راد: ۸۰ ساله است و با بیش از ۳۰ سال سابقه خدمت در سازمان آتش نشانی حرف‌های بسیار و خاطرات بیشماری از روزهای عملیات در میان آتش و دود دارد. حجت الله خانقلی، ۲۵ ساله بود که شغل آتش نشانی را انتخاب کرد.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
اطفای حریق با تجهیزات ابتدایی و اولیه‌ای که آن سالها در اختیار آتش‌نشانی بود کار آسانی نبود. سالها کسب تجربه در کنار آموزش‌هایی که سال به سال به روز می‌شد از او مردی مقاوم، صبور و کار بلد ساخت. فرمانده حریق، مسئول آموزش، کارشناس حریق، رئیس ایستگاه و .. تنها بخشی از سوابق این آتشنشان با سابقه است.
خانقلی، گریزی به خاطراتش می‌زند و می‌گوید: «زمانی که وارد آتش نشانی شدم، برای اطفای حریق فقط از آب استفاده می‌کردیم. فرض کنید مغازه عطاری یا خواربارفروشی آتش می‌گرفت. خاموش کردن آتش با آب موجب می‌شد تمام دارایی مغازه داران غرق آب شود و کل اجناسشان خراب شود. بعدها با همکاری شرکت نفت دوره‌هایی آموزشی برای آتش‌نشان‌ها برگزار شد. همه عوامل آتش‌نشانی از نگهبان تا مدیران و روسا ملزم شدند در این دوره‌ها شرکت کنند. ۴ تا ۵ ماه طول کشید. خیلی از آتش‌نشان‌ها تحمل گذراندن این دوره‌ها را نداشتند و از ادامه شغل آتش نشانی منصرف شدند.»
آتشنشان بودن، آدم را صبور می‌کند
حجت الله خانقلی معتقد است آتشنشان بودن، آدم را مقاوم و صبور می‌کند. حجت الله خانقلی در تایید صحبتش هم خاطره‌ای برایمان نقل می‌کند: «افرادی که خانه یا مغازه‌شان دچار حریق می‌شود، طبیعی است که دچار اضطراب و نگرانی شوند. در آن شرایط به دنبال راهی هستند تا در کمترین زمان ممکن جان و مالشان را از خطر آتش‌سوزی حفظ کنند. در چنین شرایطی انتظار دارند بعد از تماس تلفنی، بلافاصله نیروهای آتشنشان در محل حاضر شوند که انتظار معقولی است، اما به طور طبیعی بعد از تماس تلفنی فرد حادثه دیده، چند دقیقه‌ای طول می‌کشد تا به محل برسیم.»
خانقلی در این باره خاطره عصبانی شدن نماینده مجلس را برایمان تعریف می کند، خاطره ای که مربوط به دهه ۵۰ است. او می گوید:« یادم هست یکبار گزارش آتش سوزی از محله دربند به ما رسید. مسیر دربند سربالایی بود. آن زمان تعداد ایستگاه های اتش نشانی محدود بود. از زمانی که خبر به ما اعلام شد تا به محل حادثه برسیم چند دقیقه ای زمان برد. وقتی به محل حادثه رسیدیم، صاحبخانه که خانه اش در آتش می سوخت دم در ایستاده بود و برخورد بسیار نامناسبی با یکی از ماموران آتش‌نشانی داشت و به او توهین کرد. مامور آتش نشانی خواست شرایط را برایش توضیح دهد که یکی از همسایه‌ها گفت جوابش را نده. این آقا نماینده مجلس هست! ما طبق عادتی که داشتیم، سکوت کرده و به وظیفه خود ادامه دادیم. معمولا از این شرایط پیش می آمد که فرد حادثه دیده عصبانی باشد اما توهین نمی کنند. به دلیل رفتاد بدی که آقای نماینده با آتش نشان ما داشت، بعد از اطفای حریق، گزارش رفتار توهین آمیز این آقا را به مدیرعامل آتش‌نشانی دادیم و بعد هم این خبر به گوش رئیس مجلس رسید. خلاصه اینکه قرار شد نماینده مجلس از ما عذرخواهی کند. من وقتی شنیدم، گفتم این آقا باید باید دم در خانه خودش و در مقابل همسایه ها از ما عذرخواهی کند. در موعدی که مقرر کردیم، با خودرو آتش‌نشانی و آژیر کشان خودمان را به در خانه این آقا رسانیدم تا همسایه‌ها هم جمع شوند. آقای نمایند هم وقتی جمعیت را دید، بالای سکویی رفت و با صدای بلند و در حضور مردم به خاطر توهینی که کرده‌بود از عوامل آتش‌نشانی عذرخواهی کرد.»