سال 1919آکیرا آگاتا، فرم کریستال مت (مت آمفتامین) را ساخت. از سال 1950 در آمریکا این ترکیب با تغییراتی از سوی برخی جهت درمان بیماری‌هایی مانند پارکینسون، الکلیسم و اختلالات خواب مورد استفاده قرار گرفت.
داروی مت با دخالت در مکانیسم‌های نور و شیمیایی، سبب اختلال در تنظیم اشتها، ضربان قلب، فشار خون، درجه حرارت بدن، تمرکز و پاسخ‌های خودکار مانند هوشیاری می‌شود.
به علت اثرات سریع و طولانی (24-8 ساعت) آن، این ماده جایگزین کوکائین، هروئین و ماری‌جوآنا، در بسیاری از مناطق دنیا شد. این ماده خطرناک که تحت عناوین مت، آیس، اسپید و کریستال (در محاوره) خوانده می‌شود، دارای فرم‌های تزریقی، خوراکی و استنشاقی و... است. دکتر مک داول از دانشگاه کلمبیا در مصاحبه‌ای اعلام کرد: این ماده به سرعت سبب افزایش دوپامین در مغز می‌شود.
به دنبال مصرف این ماده خطرات فیزیکی و روانی زیر برای فرد ایجاد می‌شود: افزایش فشار خون، افزایش ضربان قلب، آسیب عروق خونی کوچک مغزی که می‌تواند سبب حملات سکته، اضطراب، پارانویا، بی‌خوابی و آشفتگی شود، در ضمن خطر ابتلا به ایدز (HIV)، هپاتیت B و C، عفونت‌های دریچه‌های قلبی، ترس و متلاشی شدن سیاهرگ‌ها، عفونت ریه، آبسه،ذات‌الریه، سل، اختلالات کبدی و کلیوی نیز وجود دارد. اعتیاد به این ماده در نهایت سبب افسردگی و خودکشی می‌شود. به دنبال ترک این ماده، علائم روانی ممکن است ماه‌ها و حتی سال‌ها ادامه یابد.
مشاوره‌های رفتاری بیشترین اثرات درمانی را در این بیماران دارد. در این حالت به بیمار کمک می‌شود که درباره خود، زندگی و رفتار خود بهتر بیندیشد و بتواند مهارت‌های خود را در مقابله با استرس‌های زندگی افزایش دهد.
بنابراین کریستال مت آمفتامین در دنیای ما وارد شده و آموزش قوی به افراد جامعه را می‌طلبد. به عبارت دیگر، آموزش و پرهیز از این ماده تنها کلید توقف اپیدمی کریستال مت در امروز، فردا و سال‌های آینده خواهد بود.