همشهری آنلاین- صفورا صادقی: با نگاهی به این آثار درمی‌یابیم که محتوای کتیبه‌ها در معماری سنتی بسیار متنوع بوده است؛ کتیبه‌ها در معماری سنتی اغلب از شکل سردرها پیروی می‌کردند و تحت تأثیر شکل سینه سردر بودند. در این بین تنها کتیبه‌های موجود در تهران که با حکاکی کامل روی در انجام شده است، دو کتیبه است که جنس یکی از آنها فلزی و دیگری چوبی است.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
پارسا جعفری افشار، پژوهشگر، درباره این کتیبه‌ها می‌گوید: «کتیبه حکاکی شده بر روی در چوبی، آیه شریفه «و ان یکاد» است که در محله سنگلج واقع شده و از طراحی‌های دوره قاجار به‌شمار می‌رود. کتیبه دیگر که روی دری فلزی به صورت کامل حکاکی شده است، در محله بازار است و جمله متبرک «بسم الله الرحمن الرحیم» نقش شده بر آن هم مربوط به زمان قاجار است.»
اکنون اما با وجود امکانات و قابلیت‌های متنوع امروز، متولیان شهر هنوز نتوانسته اند جایگاه و نقش کتیبه‌ها را چنان که شایسته و بایسته است حفظ کنند. داریوش شهبازی، تهران پژوه، در این‌باره می‌گوید: « سردر خانه‌های قدیمی تهران که اغلب آنها در محله‌های اودلاجان و سنگلج واقع شده اند، بیشتر تابع موقعیت اجتماعی و اعتقادی فرد صاحبخانه و معمار آن بنا بوده است و کتیبه‌ها بیشتر به‌صورت کاشی‌کاری و آجرکاری نمونه ارزشمند به جا مانده از معماری دوره قاجاری به شمار می‌روند و هم اکنون برخی از این سردرها و خانه‌های تاریخی توسط شهرداری و شورای شهر و حمایت بخش خصوصی حفظ شده اند ولی تعدادی دیگر در گذر زمان و با کم‌توجهی تخریب شده و متاسفانه دیگر اثری از آنها نیست .»