همشهری آنلاین- بهاره خسروی : احترام‌السادات حصارکی، از اهالی قدیمی محله فرحزاد، درباره بعضی از معروف‌ترین غذاهای روستای قدیم فرحزاد توضیح می‌دهد: «مراتع سرسبز و حاصلخیر فرصت خوبی برای توسعه دامپروری در روستای فرحزاد محسوب می‌شد و مواد اولیه غذاهای اهالی هم بالطبع گوشت بود.
قدیم‌ها که در روستا خبری از برق و یخچال‌های امروزی نبود، تنها راه نگهداری از گوشت برای مدت طولانی در خانه‌ها قورمه کردن آن بود؛ کاری که مسئولیت آن برعهده خانم خانه بود. در این روش ابتدا گوشت را می‌پختند و در کوزه‌ای پر از پیه و دنبه گوسفند می‌ریختند و برای جلوگیری از فاسد شدنش کوزه را در خنک‌ترین جای خانه قرار می‌دادند تا به وقت نیاز در مراسم جشن و شادی، پلوخوری و چلوخوری‌ها از آن استفاده کنند.
آبگوشت، کله‌گنجشکی، تاس‌کباب و... از جمله غذاهای خوشمزه و معروف فرحزادی‌ها بود که با همین گوشت‌های قورمه‌شده می‌پختند.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
اما بعد از این خوراکی‌ها نوبت به خانواده سبزی‌ها و آش‌ها می‌رسد؛ در این حوزه تنوع غذایی فراوانی در وعده‌های غذایی اهالی فرحزاد وجود داشت. برای مثال، آش رشته، شله‌قلمکار، آش اوماج، آش بلغور با ترشی، اشکنه با روغن و تخم‌مرغ و آرد از جمله غذاهای پرطرفدار میان اهالی بود.
حصارکی در کنار آش‌ها از رسم رایج پخت انواع سبزی‌های در کنار سایر غذاها به عنوان چاشنی و میان‌وعده یاد می‌کند: «پنیرک، قازیاقی، صابونک، شنگه که نوعی سبزی محلی بوده که به وفور در باغ‌ها یافت می‌شد و از آن در طبخ برنج، آش و نرگسی استفاده می‌کردند، از سبزی‌های محبوب فرحزادی‌ها در آشپزی بود و به نحوی عصای دست خانم‌ها برای پخت‌وپز محسوب می‌شد.
والک، سیرک و پیازک هم سبزی‌هایی بود که در قسمت شنزار کوهستان در فصل بهار رشد می‌کرد و با آن والک پلو، سیرک پلو و انواع کوکو را می‌پختند.»
به گفته این ساکن قدیمی محله فرحزاد، در میان همه خورش‌های محبوب سفره‌های اهالی (مانند قیمه، قورمه‌سبزی، آلواسفناج و ...) خورش فسنجان حکایت دیگری دارد آن هم به دلیل وجود باغ‌های فراوان گردو در فرحزاد.