فقط کمی فضا می‌خواهد و کمی هم امکانات. آن وقت بنشینید و ببینید با همین حداقل‌ها، چه آثاری را خلق می‌کند.
فرشید لطفی، متولد 1359 از هنرمندان پرکار منطقه 15 تهران است. فوق‌دیپلم گرافیک، کارشناس نقاشی، 15 سال سابقه تدریس در دانشگاه علمی‌ـ کاربردی و کلاس‌های آموزشی خصوصی و عمومی، تصویرسازی چند کتاب کودک و مهارت در رشته‌هایی مثل نقاشی برجسته، مجسمه‌سازی، موسیقی از جمله فعالیت‌هایی است که در کارنامه هنری‌اش به ثبت رسانده. با او که دوست دارد به منطقه و ساکنانش خدمت کند، بیشتر آشنا شوید.
- چرا اینقدر سر خودتان را شلوغ کرده‌اید؟
انجام این هنرها، شلوغ‌کاری نیست، علاقه است. مطمئناً کسی با نگاه به کمیت هنرهایم و اینکه چند تا کار می‌توانم انجام بدهم به من جایزه نمی‌دهد. اگر دنبال یادگیری هنر هستم، تنها به این خاطر است که به آن علاقه دارم و از پرداختن به آنها لذت می‌برم و همین علاقه‌ام باعث شده که فقط به جلو نگاه کنم و پیش بروم.
- کیفیت کارهایتان چطور؟ به اندازه کمیت آنها هست؟
اگر من بخواهم جواب این سؤال را بدهم می‌شود «تعریف از خود». بهتر است برای پیدا کردن جواب این سؤال سری به مراکز آموزشی‌ام مثل دانشگاه و کلاس‌هایم بزنید و از شاگردهایم بپرسید. اگر باز هم راضی نشدید نمونه کارهایم را ببینید.
- چقدر از هنرهایتان را برای زیباسازی منطقه استفاده کرده‌اید؟
خیلی دوست دارم به واسطه هنرم یک حرکت سازنده برای منطقه‌ام انجام بدهم ولی متأسفانه تا به حال شرایط انجام این کار فراهم نشده است. مگر چه شرایطی برای این خدمت‌رسانی لازم است؟ شهرداری هر منطقه در حقیقت نقش ویترین آن منطقه را دارد. اگر شهرداری منطقه بتواند از پتانسیل هنرمندانش استفاده کند، قطعاً می‌شود با کمترین هزینه، بهترین کار را ارائه داد.
- آیا خودتان تا به حال اقدامی کردید؟
در تمام فراخوان‌هایی که ¨البته تعدادش چندان زیاد هم نبوده© نه تنها در منطقه 15 که در کل مناطق تهران داده بودند شرکت کردم و طرح دادم ولی خبری نشد.
- مثلاً چه طرح‌هایی ارائه داده‌اید؟
اگر با دید هنری به منطقه‌مان نگاه و آن را با مناطق شمالی مقایسه کنیم، براحتی متوجه می‌شویم که در منطقه ما یا المان‌های هنری وجود ندارد و یا به شکل مطلوبی اجرا نشده است.
یکی از طرح‌هایم، برای نقاشی روی دیوار در خیابان نبرد بود. این خیابان علاوه بر وسعت، دیوارهای خالی زیاد دارد که می‌توان با نقاشی روی آنها در زیباسازی منطقه اثر گذاشت. همچنین در پارک‌های منطقه ما مجسمه وجود ندارد. تعدادی طرح هم برای ساخت مجسمه، متناسب با بافت منطقه دادم.
- به نظرتان برای اجرای این طرح‌ها از کجا باید شروع کرد؟
شهرداری باید پیش از هر اقدامی، از ساختمان خودش شروع کند. وقتی ساختمان این سازمان به عنوان مهم‌ترین سازمان در منطقه از المان‌های هنری برخوردار شود به تدریج به دیگر نقاط منطقه هم سرایت خواهد کرد.
- مراکز فرهنگی مثل فرهنگسرا و خانه‌های فرهنگ چه تأثیری می‌توانند داشته باشند؟
این مراکز در بالا بردن سواد بصری مردم مهم‌ترین نقش را ایفا می‌کند. کلاس‌های هنری نباید فقط به تابستان محدود شود. این کلاس‌ها باید بقدری کیفیت داشته باشند که مخاطب را در همه فصول جذب کند. نه فقط در فصل تابستان، آن هم برای پر کردن اوقات فراغت و درحقیقت فرار از بیکاری.
- سطح هنری منطقه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
بچه‌های این منطقه خیلی خوب پیشرفت کرده‌اند ولی هنوز جای کار بسیار است. شناختی که باید نسبت به شاخه‌های مختلف هنر وجود داشته باشد خیلی کم است. اکثر این بچه‌ها به صورت تجربی با هنر آشنا شده‌اند و همین موضوع باعث شده از هنر جدید و به روز بی‌خبر باشند.
- به عنوان یک هنرمند چه کاری برای رفع این مشکل انجام داده‌اید؟
من با نگارخانه فرهنگسرای خاوران زیاد کار کرده‌ام. هر وقت که مسئول نگارخانه با من تماس گرفت، با قبول دستمزدی که چندان هم زیاد نبود، برایشان کار کردم چون اعتقادم بر این است که باید زکات علمم را ادا کنم.
- اگر نقاش نمی‌شدید چه کار دیگری انجام می‌دادید؟
نجار می‌شدم، هر کاری که به نوعی سازندگی داشته باشد دوست دارم و انجامش می‌دهم. الان هم نجاری می‌کنم و چیزهایی ساخته‌ام.
- خانواده‌تان چه نقشی در پیشرفتتان داشتند؟
در حرفه من فراز و نشیب زیادی وجود دارد. بخصوص زمانی که تازه کارم را شروع کرده بودم، به لحاظ مالی در وضعیت خوبی نبودم و در عین حال مخارج بالایی هم متحمل می‌شدم به جرئت می‌توانم بگویم اگر حمایت پدر و مادرم نبود نمی‌توانستم ادامه بدهم و به جایی که هستم، برسم.
- بزرگ‌ترین و بهترین کارتان چه بوده است؟
بهترین کارم که به لحاظ معنوی از ارزش بالایی برخوردار بود، ترسیم تمثال امام حسین¨ع و حضرت مسیح¨ع بود که از اعماق قلبم دوستشان دارم.
- زمانی که نقاشی می‌کشید چقدر با سایر لحظات زندگی‌تان متفاوت است؟
هنگام نقاشی کاملاً معطوف کارم می‌شوم و بقدری در کارم غرق می‌شوم که اگر اثرم غمگین و ناراحت‌کننده باشد من را هم تلخ و ناراحت می‌کند و بالعکس اگر کار خوب و خوشحال‌کننده‌ای در دست داشته باشم خودم هم سرخوش می‌شوم.
- بازخورد هم‌محله‌ای‌ها نسبت به کارهایتان چطور بوده است؟
بارها برایم پیش آمده که در حال انجام کار در محوطه فرهنگسرا کسانی بعد از دیدن تابلوهایم، علاقه نشان می‌دادند و برای شرکت در کلاس‌های آموزشی پرس و جو می‌کردند. به نظرم باید بستر هنری مردم را به نحو احسن در منطقه آماده کرد، چرا که ما در منطقه‌مان استعداد‌هایی برای شکوفا کردن فراوان داریم.
- چه انتظاری از مسئولان منطقه دارید؟
بعد از 15 سال تدریس، من هنوز نتوانسته‌ام یک کارگاه مستقل داشته باشم تا در آنجا به تدریس و آموزش بپردازم. اگر شهرداری چنین فضایی را در اختیارم قرار بدهد مطمئناً با دغدغه کمتر و انرژی مضاعف به ادامه کارم خواهم پرداخت.
همشهری محله - 15