گروه اجتماعی‌ـ مینا شهنی: حالا دیگر کارگران ساختمانی می‌دانند بهتر است به تبلیغاتی که این سال‌ها برای بیمه‌شان منتشر می‌شود، دل نبندند

2سال زمان مناسبی است تا آنها بتوانند دید منطقی‌شان را گسترش بدهند و دیگر حتی پیگیر خبرهای بیمه کارگران ساختمانی هم نباشد. هراز‌گاهی خبری از مجلس، دولت، وزارت رفاه و دیگر نهادهای مرتبط منتشر می‌شود تا تنور بیمه کارگران داغ بماند اما فاصله این خبرها با اجرای طرح آنقدر زیاد است که کارگران هم قیدش را زده‌اند.

چندی پیش سرپرست معاونت سیاستگذاری و برنامه‌ریزی وزارت رفاه و تأمین اجتماعی در توضیح وضعیت بیمه کارگران ساختمانی گفت که آیین‌نامه‌ای برای بیمه کارگران ساختمانی نوشته شده که دولت در حال بررسی آن است.

به گفته او پیش شرط کارت مهارت حرفه‌ای در آیین‌نامه جدید هم وجود دارد ولی نداشتن این کارت مانع از برخورداری بیمه نخواهد شد و کارگران می‌توانند همزمان با گذراندن دوره آموزشی برای دریافت کارت مهارت تحت پوشش بیمه نیز قرار گیرند و کارگرانی که مهارت کافی دارند بی‌نیاز از گذراندن دوره آموزشی می‌توانند با گذراندن یک آزمون، کارت دریافت کنند.

صمدالله فیروزی، در توضیح بیشتر شرایط بیمه کارگران گفت: این نوع بیمه شامل حال تمامی کارگرانی است که کارشان در ارتباط با ساختمان‌سازی‌ است، به این ترتیب تمام کارگران تأسیسات کار هم در این گروه قرار می‌گیرند.

براساس آیین‌نامه‌ای که در دولت در دست بررسی است تمامی کارگران با مراجعه به شعب سازمان تأمین اجتماعی و به شرط اینکه در تمامی ماه‌های سال، حق بیمه‌‌شان را پرداخت کنند می‌توانند از این نوع پوشش بیمه‌ای برخوردار شوند. کارگرانی که در کارگاه‌های ساختمانی مشغول به کار هستند هم از سوی کارفرمایشان بیمه می‌شوند.

کار فصلی

از یاد نبریم که کارگران ساختمانی مسلما 12 ماه سال مشغول کار نیستند. در برخی مناطق کشور ما برای اجرای عملیات ساختمانی فصل معینی داریم؛ مثلا در استان‌های سردسیر پروژه‌های ساخت و ساز عملا در 4 ماه از سال تعطیلند و حتی در فصل کار هم ممکن است در طول یک ماه 20 روز کار کنند و یا در پی یک ماه بیکاری  2ماه کار کنند،

پس با اجرای این نوع بیمه وقتی کارگران درآمدی ندارند مسلما از عهده پرداخت حق بیمه هم برنخواهند آمد، حال آنکه قانونگذار انتظار دارد که کارگر تمام سال حق بیمه پرداخت کند و پاسخی برای این سؤال ندارد که کسی که در خرج روزانه‌ خانواده‌اش مانده است در چه شرایطی حاضر می‌شود پولی برای حق بیمه پرداخت کند.

هرچند دولت پذیرفته که کارگران 7 درصد از حقوق پایه را پرداخت کنند و با پرداخت همین مبلغ از بسته کامل بیمه‌ از قبیل درمان، فوت و از کارافتادگی بهره‌مند می‌شوند اما همین 7 درصد برای حقوق پایه امسال ماهی 19 هزار تومان است و درصورتی که کارگری بیکار باشد هرگز نخواهد توانست این مبلغ را ماهانه به حساب سازمان بیمه‌گر واریز کند و عملا اجرای این طرح با موفقیت روبه‌رو نخواهد شد.

هزار سودا

2 سال از وعده‌ای که با سروصدا و تبلیغات فراوان به کارگران داده شد، گذشته است. به‌نظر می‌رسد آخرین بار عبدالرضا مصری، وزیر پیشین رفاه و تأمین اجتماعی، اجرای این بیمه را از فروردین امسال وعده داده بود که با گذشت 9 ماه هنوز این وعده عملی نشده است و به‌نظر می‌رسد که عملی شدن این نوع بیمه هنوز به زمان زیادی نیاز دارد و انتظاری طولانی را می‌طلبد که اگر از انتظار طولانی صرف‌نظر کنیم شرایطی هم که برای این بیمه پیش‌بینی‌شده است چنگی به دل نمی‌زند.

اگر تا چندی پیش کارگران نگران کارت مهارت حرفه‌ای و هماهنگی با سازمان فنی حرفه‌ای بودند، امروز باید راهکاری برای ماه‌های بیکاری‌شان بیندیشند که چگونه در فصل بیکاری خواهند توانست از عهده پرداخت همان حق بیمه 7 درصدی برآیند.

کارگران ساختمانی این روزها در نیمی از کشور فصل بیکاری را سپری می‌کنند و در نیمه دیگر رونق کسب و کار است، لابه‌لای خاک و سنگ و آجر به این می‌اندیشند که بیمه کارگران ساختمانی گرهی از کارشان می‌گشاید یا بهتر است دل به تقدیر بسپرند: «هر چه پیش آید خوش آید.»