به گزارش لایوساینس این بررسی به اثرات مصرف داروهای "مهارکننده بازجذب انتخابی سروتونین" (SSRIs) که امروزه به طورگسترده‌ای برای درمان افسردگی به کار می‌روند، پرداخت و نشان داد که افرادی که از این داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کنند، در درازمدت عواطف مثبت بیشتری را تجربه می‌کنند، برون‌گراتر می‌شوند و از لحاظ عاطفی پایدارتر می‌شوند.
تونی زد تانگ از دانشگاه نورث وسترن در شیکاگو، یکی از این پژوهشگران، گفت: "یافته‌های این بررسی، ما را به پیشنهاد الگوی جدیدی در مورد نحوه عمل این داروهای ضدافسردگی هدایت کرد. داده‌های ما بیانگر آن است که داروهای ضدافسردگی جدید تا حدی با تصحیح کردن عوامل خطرساز کلیدی شخصیت برای افسردگی عمل می‌کنند."
رواننژندی و برون‌گرایی
تانگ و همکارانش در یک کارآزمایی شامل 240 فرد بزرگسال مبتلا به اختلال افسردگی عمده اثرات داروی پاروکستین - از گروه داروهای SSRI- را با دارونما مورد مقایسه قرار دادند.
افرادی که پاروکستین دریافت می‌کردند، در مقایسه با افرادی که دارونما می‌گرفتند، بهبودی قابل‌توجه در افسردگی‌شان نشان دادند، همچنان که بسیاری از بررسی‌های متعدد دیگر هم این امر را نشان داده بود. اما مصرف‌کنندگان SSRI همچنین کاهش قابل‌توجهی رواننژندی و افزایشی در برون‌گرایی در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف می‌کردند، از خود نشان دادند.
رواننژندی و برون‌گرایی دو بخش بنیادی شخصیت انسان به حساب می‌آیند. رواننژندی به گرایش به تجربه عواطف منفی و ناپایداری عاطفی گفته می‌شود، در حالیکه برون‌گرایی نه تنها به رفتار برون‌گرای اجتماعی بلکه به احساس تسلط و گرایش به تجربه عواطف مثبت اشاره دارد.
پژوهش‌های اخیر نشان دده است که رواننژندی یک عامل خطرساز برای افسردگی به حساب میآید، و همپوشانی قابل‌توجهی میان ژن‌های مربوط به رواننژندی شدید و ژن‌های مربوط به افسردگی وجود دارد.
هر دوی رواننژندی و برون‌گرایی با سیستم سروتونین مغز ارتباط دارند که هدف داروهای ضدافسردگی SSRI قرار می‌گیرد.
در این بررسی، پژوهشگران 69 نفر از 120 بیمار ابتدایی‌شان را برای یک سال مورد پیگیری قرار دادند. تغییرات در میزان رواننژندی و برون‌گرایی پیش و پس از درمان برای بیمارانی که داروی ضدافسردگی مصرف کرده بودند، در مقایسه با آنهایی که دارونما دریافت کرده بودند، به همان اندازه بهبودی در علائم افسردگی‌شان بود. این بررسی نشان داد در افرادی که پاروکستین دریافت کرده بودند، نسبت به آنهایی که دارونما گرفته بودند، 6.8 برابر تغییر در رواننژندی و 3.5 برابر تغییر در برون‌گرایی به وجود میآید.
تغییرات شخصیت
این پژوهشگران یادآورشدند این یافته‌ها شواهدی بر ضد تصور رایج ارائه می‌دهد که تغییرات شخصیتی در حین درمان با SSRI تنها یک نتیجه ثانوی تخفیف علائم افسردگی است. توضیحات جایگزین متعددی می‌توان در این مورد مطرح کرد.
این پژوهشگران در شماره ماه دسامبر ژورنال "آرشیوهای روانپزشکی عمومی" می‌نویسند: "یک امکان این است که خواص بیوشیمیایی داروهای SSRI به طور مستقیم تغییرات واقعی شخصیتی ایجاد کند." به گفته آنها به علت اینکه رواننژندی یک عامل خطرساز مهم برای افسردگی است، ممکن است بهبودی در رواننژندی به بهبودی در افسردگی انجامیده باشد.
به گفته پژوهشگران این بررسی به نظر می‌رسید سودمندی‌های پاروکستین نسبت به دارونما در ایجاد تغییرات شخصیتی بسیار بیشتر از سودمندی ان نسبت به دارونما در تخفیف علائم افسردگی است. SSRI همچنین می‌توانند به طور موثری بسیاری از اختلالات اضطرابی و خورد و خوراک را نیز بهبود بخشند. در این بیماری‌ها نیز میزان بالای رواننژندی و میزان پایین برون‌گرایی وجود دارد.
این پژوهشگران چنین نتیجه‌گیری می‌کنند SSRIها را شاید بتوان به عنوان عوامل طبیعی‌کننده شخصیت در نظر گرفت که در درمان بسیاری از اختلالات با رواننژندی بالا و برون‌گرایی پایین نیز مفید هستند.
گرچه تانگ یادآور می‌شود پیش از انجام نتیجه‌گیری قطعی، باید این یافته‌ها را در سایر بررسی‌ها تکرار کرد.