او مسئولیت سنگینی دارد و باید بچه های روستای «تمرپوک» در جنوب کامبوج را به مدرسه ببرد.
با حرکت دوچرخه، کالسکه کوچکی هم که به پشت آن بسته شده به حرکت در می آید. نام این نوع کالسکه «ریکشا» است.
این پسر نوجوان با دوچرخهاش هشت تا از بچه های روستا را به مدرسه می برد. تا همین چند هفته پیش، نیان و بقیه مجبور بودند با پای پیاده مسیری به طول شش کیلومتر را تا مدرسه طی کنند. آنها بیشترِ راه را میدویدند، با این حال بیشتر از یک ساعت طول میکشید تا به مدرسه برسند. اما حالا با دوچرخه و ریکشا، نیم ساعته به مدرسه میرسند، بی آنکه خسته شوند یا از نفس بیفتند. آنها این راحتی را مدیون پدربزرگ نیان هستند. او با این وسیله نقلیه که آن را با دستهای خودش ساخته ، چوب و کیسههای برنج را حمل میکرده یا به بازار شهر میبرده است، اما یک هفته پیش آن را به نوه اش داده. در سرزمینی که از هر صد نفر یک نفر خودرو دارد، داشتن این دوچرخه و ریکشا شانس بزرگی است.
نیان با خوشحالی و افتخار پا میزند و بچههای روستا از این که این سرویس راحت مدرسه را در اختیار دارند، خیلی خوشحال هستند.
منبع: ژئولینو