در طول یک سال سانکرانتی‌های زیادی رخ می‌دهد، اما بعضی از آنها از بعضی دیگر مهم‌ترند، مثل سانکرانتی «ماکار» که در زمان انتقال خورشید از صورت فلکی قوس به صورت فلکی جدی اتفاق می‌افتدو به اصطلاح می‌گویند خورشید حرکتش را به سوی نیم‌کره شمالی شروع کرده است. زمان این سانکرانتی 24 دی یا 14 ژانویه است و اهمیت آن هم در این است که پایان زمستان و آغاز فصل برداشت محصول را اعلام می‌کند. در این زمان،
42 روز از بلندترین شب سال گذشته و روزها به‌تدریج بلند و بلندتر می‌شوند و این اتفاق از زمان‌های خیلی قدیم برای کشاورزان هند، مثل کشاورزان جاهای دیگر دنیا، اتفاق خوش‌یمنی بوده است. همه این اتفاق‌ها باعث شده هر سال میلیون‌ها نفر از مردم سرتاسر کشور هندوستان این روز را جشن بگیرند و مراسم مختلفی اجرا کنند. سانکرانتی ماکار از معدود مراسم هندی است که هر سال در یک تاریخ ثابت برگزار می شود.
بخشی از مراسم سانکرانتی ماکار
یکی از مهم‌ترین کارهایی که مردم هند در این روز انجام می‌دهند، دور ریختن وسایل کهنه و به‌دردنخور یا چیزهایی است که مدتی طولانی از آنها استفاده نکرده‌اند. آنها سعی می‌کنند در این روز بیشتر از وسایل نو استفاده کنند و این کار برای آنها نشانه‌ای است از تغییر و دگرگونی. در ضمن مردم در این روز مقدار زیادی شیرینی آماده و آنها را بین همدیگر تقسیم می‌کنند. به نظر می‌رسد مراسم سانکرانتی ماکار خیلی شبیه به مراسم عید نوروز ایرانی‌هاست؛ به‌خصوص که از مهم‌ترین اتفاق‌هایی که در این روز می‌افتد جمع شدن اعضای خانواده دور هم و هدیه دادن و هدیه گرفتن است. در ضمن در این روز مردم خودشان را در آب شست‌و شو می‌دهند و برای خیر و برکت بیشتر، دعا می‌کنند.
اما در سانکرانتی ماکار اتفاق‌هایی هم می‌افتد که منحصر به فرد است و شاید در هیچ جای دیگر دنیا مشابهی نداشته باشد. در این روز، مردم هند بادبادک‌های رنگی هوا می‌کنند. منظره این همه بادبادک رنگی که در آسمان به پرواز در می‌آیند واقعاً تماشایی است. کودکان و نوجوانان هند از مدت‌ها پیش برای آماده کردن بادبادک‌هایشان تدارک می‌بینند و برای رسیدن سانکرانتی ماکار روزشماری می‌کنند. شکوه، شادی و زیبایی این مراسم با علت برگزاری آن بی‌ارتباط نیست؛ مردم هند با انجام آن در حقیقت می‌خواهند به‌صورت نمادین از خورشید تشکر کنند؛ خورشیدی که با نور و گرمایش، شادی، فراوانی و زندگی را به آنها هدیه می‌دهد.
