پنجم بهمن سال 1320 (25 ژانویه1942) محمدعلی فروغی نخست‌وزیر وقت، هنگام دفاع از لایحه دولت مبنی بر امضای پیمان اتحاد با انگلستان و شوروی (دو دولتی که ایران را اشغال نظامی کرده بودند) در مجلس شورای ملی، توسط یک تماشاگر کتک خورد و اگر نمایندگان به کمک او نشتافته بودند ،کشته شده بود.
با وجود این، لایحه وی در جلسه بعدی مجلس (ششم بهمن ماه) به تصویب رسید و ایران رسما به صف کشورهای درحال جنگ با آلمان، ایتالیا و ژاپن پیوست. در این جلسه تنها 13 نماینده به لایحه رأی مخالف داده بودند و گفته بودند که در طول تاریخ بستن پیمان اتحاد یک دولت با دولت‌هایی که آن کشور را در اشغال نظامی داشتند بی‌سابقه بوده است (اتحاد غالب با مغلوب!).
این دو دولت (لندن و مسکو)، نخست باید نیروهای خود را خارج سازند، عذرخواهی کنند، غرامات وارده را بپردازند و سپس موضوع اتحاد بررسی شود. پیمان اتحاد نهم بهمن ماه میان نمایندگان 3 دولت به امضا رسید.
همین اتحاد سبب شد که ایران بعدا (پس از جنگ جهانی دوم) از اعضای سازمان ملل متحد (متحدان در جنگ با آلمان و ژاپن و فاتحان جنگ جهانی دوم) شود؛ سازمانی که در 60سال و اندی عمر خود، تنها در خدمت و ابزاری در دست 5دولت فاتح جنگ بوده است و کوچک‌ترین گام عملی در اجرای اعلامیه حقوق بشر و گسترش فرهنگ عمومی برنداشته است.
محمدعلی روشن، ضارب محمدعلی فروغی در جریان مذاکرات مجلس، با صدای بلند و فریاد، فروغی را متهم کرده بود که عامل انگلستان بوده و ژنرال نخجوان را که مانع دفاع ارتش از وطن شده بود که رسالت میهنی آن بود به جای محاکمه و اعدام، دوباره وزیر جنگ کرده بود.
حکم اعدام 5چپگرا
پنجم بهمن 1352 (25 ژانویه 1974) رادیو ایران گزارش کرد که محکمه تجدیدنظر ارتش حکم اعدام 5تن از چپگرایان را که متهم به تبانی برای آسیب‌زدن به جان خانواده شاه شده بودند تأیید کرده است.
این پنج نفر خسرو گلسرخی (روزنامه‌نگار و شاعر)، عباس سماکار، محمدرضا علامه زاده، طیفور بطحایی و کرامت دانشیان بودند. سایر متهمان این پرونده به زندان (از 3سال تا دائم) محکوم شده بودند.
رأی محکمه تجدید نظر در مورد محکوم‌شدگان برای اظهار نظر شاه به دفتر وی ارسال شده بود. طبق معمول (و اصطلاحا برای خالی‌نبودن عریضه)، انجمن‌های بین‌المللی مدافع حقوق بشر به این حکم اعتراض کردند.
عمل تعویض قلب بدون خارج ساختن قلب از کار افتاده
دکتر کریستیان بارنارد، پیشتاز عمل پیوند قلب در جهان، 25ژانویه سال 1974 در کیپ‌تاون فدراسیون آفریقای جنوبی بدون خارج کردن قلب ازکارافتاده یک بیمار، یک قلب سالم در بدن او پیوند زد؛ کاری که بعدا هم تکرار نشده است.
در آن زمان هنوز داروی جلوگیری از رد عضو خارجی توسط بدن، ساخته نشده بود و بارنارد دست به این تجربه زد تا اگر قلب پیوندی از سوی بدن رد شود قلب پیشین- گرچه معیوب‌است- باعث ادامه حیات بیمار شود.
دکتر بارنارد 7سال پیش از آن در دسامبر سال 1967نخستین عمل پیوند قلب در جهان را انجام داده بود که اینک به‌صورت یک عمل جراحی عادی درآمده است. وی که در اکتبر 1922 در یک خانواده چوپان به دنیا آمده بود در دوم سپتامبر سال2001 در جریان سفر به قبرس در این جزیره دچار مرگ ناگهانی شد.
بارنارد از سال 1983 به سبب تورم مفاصل دست، از عمل جراحی دست کشیده بود. یکی از بیماران او با قلب پیوندی 23سال عمر کرد.
www.iranianshistoryonthisday.com
www.rooznamak.com