جمهوری اسلامی ایران بیستم ژانویه 1981 و 20 دقیقه پس از انقضای دوران ریاست‌جمهوری جیمی کارتر و آغاز حکومت رونالد ریگان 52گروگان باقیمانده آمریکایی را رها ساخت که از تهران به آلمان رفتند و از آنجا به آمریکا بازگشتند.
این 52 تن 444 روز به‌صورت گروگان در ایران نگهداری می‌شدند. تصرف سفارت آمریکا در تهران و ادامه گروگانگیری باعث شکست کارتر در انتخابات نوامبر 1980 شد مخصوصا که گفته شده بود ایران تا زمانی که کارتر رئیس‌جمهوری باشد گروگان‌ها را رها نخواهد ساخت.
بیستم ژانویه، روز آغاز به‌کار روسای جمهوری تازه آمریکاست که جوان‌ترین آنان هنگام آغاز به‌کار جان اف کندی 43 ساله بود و ریگان 69 ساله سالخورده‌تر از همه.
قوام‌السلطنه پس از حکیم‌الملک
30دی ماه 1324 ابراهیم حکیمی (حکیم الملک) که موفق به رفع غائله آذربایجان نشده بود از نخست‌وزیری کناره‌گیری کرد و قوام‌السلطنه (که دکتر مصدق او را عامل انگلستان خوانده بود) با حمایت آن دسته از دولت‌های خارجی که کمر به محاصره شوروی و به‌ویژه جلوگیری از بسط نفوذ آن در منطقه استراتژیک و نفت‌خیز آسیای غربی بسته بودند و روی کار آمدن او را در جهت مقاصد خود لازم می‌دانستند نخست‌وزیر شد و ریاست ژاندارمری را هم خود برعهده گرفت. وی اواخر ماه بعد برای حل مسئله آذربایجان به مسکو رفت.
تکمیل عمارت تاج محل
عمارت تاج محل در هند بیستم ژانویه سال 1653 میلادی تکمیل شد. «شاه‌جهان»، امپراتور وقت هند تصمیم به ساختن چنین عمارتی به یاد بود بانوی خود - ممتاز محل - گرفته بود که در اثنای وضع حمل چهاردهمین فرزند خویش درگذشته بود. کار ساختن این عمارت زیبا پس از دعوت استاد عیسی، معمار بزرگ ایرانی به هند از سال1631 آغاز شده بود.
استاد عیسی برای ساختن این عمارت باشکوه ده‌ها معمار و تزیین‌کار را از ایران (عمدتا از شهرهای اصفهان، کرمان و شیراز) به هند برده بود. بیشتر تزیین کاران از شیراز بودند.
قسمتی از سنگ‌های مرمر به‌کار رفته در تاج محل از ایران (معادن کوه هزار واقع در شهرک «راین» استان کرمان) و ایران خاوری؛ (سرزمینی که انگلیسی‌ها بعدا نامش را افغانستان گذارده‌اند و در آن زمان قطعه خاوری ایران بود) به محل حمل شده بود. چند قلم دیگر از مصالح ساختمانی نیز از ایران بود. استاد عیسی در طرح این ساختمان همه نمونه‌های معماری خاور میانه را به‌کار گرفته است تا عمارت کاملا اصالت خاورمیانه‌ای داشته باشد؛ نه هندی (آسیای جنوبی).
مداخله وزیران وقت آلمان و فرانسه در امور انتخاباتی ایران در ژانویه 2004
در پی ملاقات‌های «خاویر سولانا» شخص اول دیپلماسی اتحادیه اروپا در طول سفر به تهران که مداخله‌جویانه توصیف شده بود، اخطار و انتقاد تند و خارج از عرف دیپلماتیک «دو ویلپن» وزیر امور خارجه وقت فرانسه و اعلامیه‌های اتحادیه اروپا؛ نوبت به «یوشکا فیشر» وزیر امورخارجه وقت آلمان رسید.
روزنامه‌های آلمان 18 ژانویه 2004 به نقل از فیشر نوشتند که اگر «اصلاح طلبان!» از نامزدی در انتخابات آتی محروم بمانند، این عمل بر روابط اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی اثر سوء خواهد گذاشت!
برخی محافل ایرانی این خروش اروپائیان را که یادآور دوران استعمار و سلطه آنان بر جهان و نشانه بازگشت به آن دوره است؛ در نگرانی از دست دادن منافع اقتصادی‌شان در ایران دیده بودند.
