همشهری‌آنلاین: سرویراستار و مولف کتاب راهیاب ایران در یادداشتی توصیه‌هایی کاربردی را برای سفر به اقصی نقاط ایران پیشنهاد داده است.

به گزارش همشهری‌آنلاین کتاب راهیاب ایران دکتر ناصر کرمی که در واحد پژوهش انتشارات فرهنگ معاصر تدوین و منتشر شده است، به دلیل نگاه متفاوت و کاربردی به سفر در ایران، در یک سال اخیر سه بار تجدید‌چاپ شده و به آن اقبال مناسبی نشان داده شده است.[نگاهی به کتاب راهیاب ایران]یادداشت را بخوانید.

 در هر کجا که باشى آسان‏ترین انتخاب براى سفر این است که جایى از ایران را انتخاب کنى. شمال، جنوب، مشرق و یا مغرب فرق نمى‏کند. هر کجاى ایران که باشد مطمئن باش هرگز پیمودن مسیر، یافتن سرپناهى براى خواب و یا غذایى براى خوردن چندان دشوار نخواهد بود. کافى است به اولین گروه از آدم‏هایى که در مسیر مى‏بینى مشکلت را بگویى. قطعاً یکى از آنها به تو کمک خواهد کرد تا در راه نمانى. البته دشوارى‏ها هم بسیارند.

شبکة راه‏آهن ایران به تازگى توانسته است دامنة خود را به سراسر کشور گسترش دهد اما همة قطارهاى این شبکه درجة یک نیستند و همة قطارهاى درجة یک آن نیز، در واقع «درجة یک» نیستند! با وجود این از حق نباید گذشت که شبکة راه‏آهن در ایران هنوز یکى از ارزان‏ترین شبکه‏هاى ریلى در جهان است و البته کمتر مسیر قطارى هست که همچون خط آهن شمال، از تهران تا گرگان و خط آهن جنوب، از اراک تا اندیمشک زیبا و دیدنى باشد. بسیارى، نه براى رسیدن به جایى، بلکه فقط براى دیدن مناظر بین راه از پنجرة کوپه، در این خط سفر مى‏کنند.

خطوط هوایى ایران نیز خدمات مناسب و قیمت قابل تحملى دارد اما مشکل فقط این است که تعداد پروازها کافى نیست و اغلب باید از قبل بلیت را رزرو کرد. همة شهرهاى بزرگ ایران فرودگاه‏هاى مطابق با استانداردهاى بین‏المللى دارند و خطوط پروازى ایران مطمئن و قابل اعتمادند. شاید آسان‏ترین راه براى سفر در ایران اتوبوس باشد. با اتوبوس در ایران مى‏توان در هر زمان به هر جایى رفت. اتوبوس ارزان‏ترین وسیلة نقلیه در ایران است و سفر با آن امکان ارتباط بیشتر با محیط اطراف را نیز فراهم مى‏کند.

البته کیفیت اتوبوس‏ها بسیار متفاوت است. هنگام دریافت بلیت در مبدأ حتماً باید نوع اتوبوس و سال ساخت آن را پرسید. هر چه اتوبوس جدیدتر باشد مطمئن‏تر خواهد بود. جالب است که فقط در اتوبوس‏هاى جدید با نوشابه و بیسکویت از مسافر پذیرایى مى‏کنند. گویى این امر در کمپانى سازندة اتوبوس پیش‏بینى شده است!

کرایه کردن اتومبیل سوارى در ایران گران تمام مى‏شود و مراکزى هم که اتومبیل بدون راننده کرایه مى‏دهند معدودند. رانندگى در جاده‏هاى ایران نیز چندان آسان نیست. صَرف‏نظر از کیفیت نامناسب جاده‏ها و کمبود تابلوهاى راهنمایى همیشه باید مواظب باشى خود را از دست راننده‏هاى دیگرى که چندان مقید به رعایت قواعد رانندگى نیستند در امان نگه دارى!
اما ایران را، چنان‏که پیش از این گفتیم، شاید بتوان بهشت گردشگران «اتواستاپ» نامید. ایرانى‏ها خون‏گرم، مهمان‏نواز و اهل معاشرت هستند.

 لبخندى ملایم و انگشت شستى که به دنبالة مسیر اشاره مى‏کند شاید کافى باشد تا ادامة بخشى از مسیر سفر را تضمین کند. با توجه به طولانى بودن فواصل شهرها در ایران و این نکته که جاده‏هاى اصلى اغلب از کوهستان یا بیابان مى‏گذرند سفر با موتورسیکلت و دوچرخه در جاده‏هاى ایران خیلى دشوار است، مگر اینکه واقعاً در این کار تجربه، مهارت و استقامت کافى داشته باشى.

بیشتر مناطق سیاحتى ایران داراى امکانات اقامتى مناسبى هستند. اگر چه در ایران معمولاً ستارة هتل را یکى اضافه‏تر اعلام مى‏کنند! اما واقعیت این است که خدمات و بهداشت هتل‏هاى ایران مناسب‏اند و نرخ آنها چندان گران نیست.

 در صورت عدم رضایت از خدمات هتل مى‏توان موضوع را به ادارة اماکن هر شهر  اطلاع داد و از متخلف شکایت کرد.

براى اطمینان از سلامتى و بهداشت غذا و خوراکى‏ها بهتر است ازرستوران‏هاى هتل‏ها استفاده کنى یا لااقل اگر در راه هستى صبر کنى تا به اولین شهر برسى و غذا را در یکى از رستوران‏هاى داخل شهر بخورى. رستوران‏هاى بین راه ممکن است چندان مناسب نباشند، اگر چه بسیارى از آنها مى‏توانند غذاهاى محلى خاصى را که در شهرها پیدا نمى‏شوند و بسیار خوشمزه هستند، در اختیار مشترى قرار دهند.

براى یافتن یک مرکز درمانى مناسب، در هر کجاى ایران، روش‏هاى متفاوتى هست. در نقشه‏هایی که در کتاب  راه‏یاب  برخى از آنها را  مشخص کرده‌ام، اما آسان‏ترین راه این است که هنگام نیاز نشانى نزدیک‏ترین مرکز درمانى را از اولین رهگذر بپرسى!

نکتة مهم دیگر این است که اگر مى‏خواهى از سفر در ایران، به حال و هوایى واقعاً متفاوت با حال و هواى معمول خود برسى ،حتماً به شهرهاى کوچک‏تر برو، با وسایل نقلیة زمینى و تا آنجا که ممکن است کم‏تعدادتر. نگران تعداد کمِ همراهان نباش. ایران حتى در مقایسه با اغلب کشورهاى اروپایى کشور امنى است.

در شهرهاى بزرگ، در هیاهوى یک تجدد پُرزَرق‏وبرق و نامتوازن، شاید کمتر بتوانى به جانمایة زندگى ایرانى پى ببرى. در این شهرها فرهنگ، هنر، صنایع دستى و حتى آداب و رسوم ممکن است به کالاهایى براى فروش و کاملاً بى‏محتوا تبدیل شوند اما در شهرهاى کوچک چنین نیست. مردم کمتر سوداپیشه‏اند و جز خدمات معمول گردشگرى، هر آنچه به گردشگر عرضه مى‏شود معمولاً از واقعیت و ارزش فرهنگى نیز بهره‏اى دارد.

 سرانجام اینکه، براى گفت‏وگو با مردم و براى ارتباط نزدیک‏تر با سرزمینى که به آن سفر کرده‏اى باید از هر آنچه که تو را به زندگى معمولت برمى‏گرداند جدا شوى. هر قدم از راه را باید مقصد بدانى. ایران سرزمین حافظ و خیام است. فراموش نکن که شعرِ اینان را چند بار که بخوانى و هر بار بخوانى معنایى تازه کشف مى‏کنى. یک گردشگر خوب در هر لحظة سفر به دنبال کشف معناهاى تازه و متفاوت است و فراموش نکن که معمولاً نمى‏توانى دوباره به جاده‏اى برگردى که از آن می‌گذرى.

برچسب‌ها