تحصیلات ابتدایی تا دبیرستان را در همان شهر به پایان رساند و سپس در دانشکده روزنامه‌نگاری به ریاست دکتر کاظم معتمدنژاد در رشته روزنامه‌نگاری، گرافیگ و علوم ارتباطات پذیرفته‌شد.
از سال‌های انتهایی دهه 40 وارد کار روزنامه‌نگاری شد و در نشریاتی چون نگین، تماشا و سپس در روزهای اوج انقلاب در روزنامه کیهان به روزنامه‌نگاری پرداخت. شهرت عمده سپهر در گرفتن مصاحبه‌های جاندار است که معروفترین آنها مصاحبه او با ژاک‌تاتی ، کارگردان و بازیگر شهیر فرانسوی است.
پس از انقلاب او همکاری اش را با نشریاتی چون سروش،نگاه نو، کتاب هفته و برخی جراید دیگر ادامه داد و همزمان در سمت مشاور فرهنگی پژوهشگاه علوم انسانی به کار فرهنگی مشغول شد.
راه اندازی انتشارات پرواز و انتشار دو کتاب از نوشته‌های خود با عنوان‌های «یاد و تجلیل» و« لوح احترام» از جمله کارهای سپهر به شمار می‌رود.
سپهر با تاسیس انتشارات «پرواز» به فعالیت‌های خود در زمینه تولید کتاب وسعت بخشید و موفق به کسب عنوان ناشر برگزیده در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران شد.
عمده فعالیت‌های کیوان سپهر پس از انقلاب به مدیریت هنری برخی از نمایشگاه‌ها و جشنواره‌های ملی و بین‌المللی فرهنگی اختصاص دارد.
اهالی کتاب و علاقمندان کتابخوانی هنوز هم پوستر معروف «بسم الله الرحمن الرحیم» را که در نخستین دوره نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم در سال 1372 با استفاده خلاقانه از تکنیک طلاکوب توسط کیوان سپهر منتشر شد به یاد دارند.
همچنین پوستر نخستین دوره هفته کتاب و برخی دیگر از مراسم و مناسبت‌های ملی مرتبط با کتاب نظیر نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و کتاب سال جمهوری اسلامی ایران توسط وی و با نام مستعار سهراب پارسی طراحی و منتشر می‌شد.
کیوان سپهر همواره و به ویژه طی دو دهه پایانی عمر خویش به خدمتگذاری به اهالی فرهنگ و هنر کشور مشغول بود و به این مهم نیز افتخار می‌کرد.
دکتر بهاء الدین خرمشاهی ، او را خادم خادمان فرهنگ لقب داد که شایسته چنین نامی بود بسیاری از بزرگان فرهنگ و ادب و تاریخ و حقوق از او و کارهایش در همیاری اهالی فرهنگ خاطره‌ها در ذهن دارند.
کیوان سپهر تجربه‌های خوبی در گرافیگ داشت و برخی از کارهای گرافیک نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و هفته کتاب را او طراحی کرده که با نام سهراب پارسی نقش خورده است.
در دوره مدیریت عطاء‌الله مهاجرانی و احمد مسجد‌جامعی، از جمله مشاوران جدی و پی‌گیر و مورد اعتماد در بسیاری از امور فرهنگی و هنری بود. دبیری همایش پیوند‌های فرهنگی ایران و غرب آسیا از دیگر فعالیت‌های سپهر به شمار می‌رود.
او در سال‌های بعد از انقلاب به فکر راه اندازی انجمن ویراستاران ایران افتاد و توانست جمعی از شاخص‌ترین ویراستاران ایران را در مرکز نشر دانشگاهی گرد آورد و حتی خود مدیریت اجرایی و دبیری این تشکل را به عهده بگیرد،اما این تشکل پا نگرفت و در نهایت در همان روزهای اولیه فعالیت متوقف شد و استمرار پیدا نکرد.
سپهر از دو سال قبل به یک بیماری نادر دچار شد، نکته‌ای که کامران فانی، از دوستان و یاران همیشگی او، به او گفت که تو آدم منحصر به فردی هستی و بنابر این بیماری منحصر به فردی گرفتی. بیماری که نامش«آرتروز رگ‌های شقیقه» است و به گفته خود سپهر از هر 50 میلیون نفر یک تن به چنین بیماری دچار می‌شود.
او اما به همراه همسرش که همدم تمامی سال‌های دور و نزدیکش بود، با روحیه‌ای مثالزدنی به مقابله با این بیماری پرداخت. تا اینکه در نهایت از دی ماه سال 88 بیماری او را از پای انداخت و در بیمارستان دی بستری کرد.
کیوان سپهر روز صبح روز 17 فروردین سال 1389 به دلیل عفونت ریه و نارسایی کلیه در بیمارستان مسیح دانشوری دارآباد دار فانی را وداع گفت.