ماسوله نامیدن دوان هم از آن جهت است که این روستا در منطقه کوهستانی واقع شده و زمین‌های آن در دامنه تپه‌ها و به صورت پلکانی بنا شده است. اما ویژگی عجیب دوان وجود گورستان‌های متعدد است که برخلاف عرف اکثریت قریب‌به اتفاق روستاهای ایران که تنها یک گورستان در ورودی و گاه در خروجی ده دارند، دوان چندین و چند گورستان دارد.
دوان از کهن‌ترین دهکده‌های ایران است. در طول تاریخ این سرزمین، مردم ابتدا پیرو آیین زردشت بودند و در قرن هفتم میلادی، دوانی‌ها نیز مسلمان شدند.
دوان یا به گویش محلی دوون، از زمان اردوان شاه وجود داشته که البته تا زمان جمشید جم اهالی آن متفرق بودند و پس از آن، به درخواست جمشید دور هم جمع می‌شوند.
اقتصاد روستای دوان همواره بر پایه کشاورزی و الگوهای متداول تولید اقتصادی سیستم فئودالی بوده است و این سیستم برای نخستین بار در ایران در آغاز قرن بیستم منسوخ شد و در نتیجه دوانی ها کشاورزان مستقلی شدند و تولیدات عمده آنها بعضاً انجیر، انگور و حبوبات بوده است.
در گذشته دسترسی به روستای دوان به سبب نبود راه های ارتباطی به سختی صورت می‌گرفت. مردم دوان نیز مانند سایر مناطق کشور دارای آداب و رسوم مختلفی بوده که این آداب و رسوم نیز در طول سال‌ها تحت تاثیر فرهنگ سایر مناطق قرار گرفته و اصالت خود را از دست داده است.
قلعه دختر از جمله آثار باستانی روستای دوان است و در ارتفاعات کوه‌های دوان و مشرف به روستا قرار دارد.